توضیحات

تأسیس سازمان بین‌ المللی دریانوردی یا آیمو

چکیده

طرح تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو [۱]IMO)‏ در ۶مارس ۱۹۴۸ در کنفرانسی

که در ژنو برگزار شده بود به تصویب رسید.[۲] این سازمان ۱۰ سال بعد اجرایی گردید و از سال ۱۹۵۸ شروع به کار در جامعه بین‌المللی نمود. سازمان مذکور سابقاً سازمان مشورتی دریایی بین‌الدول[۳]خوانده

می‌شد اما از سال ۱۹۸۲ به سازمان بین‌المللی دریانوردی تغییر نام داد.[۴] هدف سازمان بین‌المللی دریانوردی، تسهیل همکاری و مبادله اطلاعات میان

کشورهای عضو در زمینه موضوعات فنی مربوط به کشتی‌رانی و به وجود آوردن عالی‌ترین معیارهای ایمنی دریایی است.

[۵]سازمان مذکور نقطه عطفی

در جامعه بین‌المللی به شمار می‌آید چرا که این نخستین بار است که یک رکن بین‌المللی صرفاً اختصاص به مسائل دریایی دارد.[۶] این سازمان هم

اکنون با ۱۷۰ عضو و ۳ عضو وابسته یکی از مؤسسات تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است و مقر ان در لندن (انگلستان) می‌باشد. آیمو به طور

کلی صلاحیت دارد در خصوص کلیه مسائل اداری و حقوقی مربوط به دریانوردی، اقدامات و تصمیمات لازم را انجام دهد و تاکنون پس از ۵۳ سال فعالیت

مستمر توانسته‌است ۵۰ کنوانسیون و پروتکل و بیش از ۱۰۰۰ کد و توصیه‌نامه در رابطه

با ایمنی و امنیت دریانوردی، جلوگیری از آلودگی آب‌ها و موضوعات مرتبط دیگر را به تصویب برساند.

مهم‌ترین هدف آیمو «ایمنی، امنیت،کشتی‌رانی کارآمد در اقیانوس‌های عاری از آلودگی» است .

همچنین قرن بیستم  را، قرن پیدایش وسایل ارتباطی گوناگون و تکنولوژی های نو می دانند که در این زمان ، ارتباطات بین الملل ، سر آغاز ارتباطی

جدیدی را بین ملتها و بالتبع آن دولتها تجربه می کرد و « یونسکو » از جمله

سازمانهایی است که در تنظیم و تدوین این ارتباطات تاثیر زیادی به جای گذاشته است که نقش یونسکو به عنوان سازمان تاثیر گذار بر کیفیت و کمیت ارتباطات بین الملل قابل بررسی می باشد.

کلیدواژه:سازمان جهانی،روابط بین الملل، یونسکو، سازمان بین‌المللی دریانوردیIMO

 ۹۱صفحه فونت ۱۴ فایل ورد منابع  دارد  

 

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

فهرست مطالب

چکیده. ۱

مقدمه. ۳

فصل اول-کلیات سازمان دریایی بین الملی وسازمان یونسکو. ۴

گفتار اول-سازمان بین المللی دریانوردی(IMO) 4

سیری در تاریخچه سازمان بین المللی دریانوردی.. ۴

اهداف… ۶

ساختار. ۷

مجمع. ۸

وظایف مجمع. ۸

شورا ۸

وظایف شورا ۹

کمیته ایمنی دریانوردی (MSC) 9

کمیته حقوقی (LEG) 10

کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی (MEPC) 10

کمیته همکاریهای فنی (TC) 11

کمیته تسهیل (FAL) 12

دبیرخانه. ۱۲

تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو

حمل و نقل دریایی بین المللی.. ۱۳

حقوق بین الملل دریاها ۱۴

نظام حقوقی آبهای داخلی.. ۱۴

نظام حقوقی دریای سرزمینی.. ۱۵

فصل دوم-ادبیات تحقیق.. ۲۱

ثبت موقت و دائم کشتیها در ایران.. ۲۱

تابعیت شرکت‌های تجاری در حقوق ایران.. ۲۱

فواید داشتن تابعیت برای شرکت‌ها ۲۳

انتقالات‌ و معاملات‌ کشتی‌.. ۲۶

قانون مناطق دریایی ایران.. ۲۸

تسری منافع کنوانسیون به دول غیر عضو. ۳۱

معاهدات مدون عرف یا در قالب عرف: ۳۲

بررسی اعلامیه تفسیری ایران  ماده ۳۰۹ کنوانسیون بیان می دارد: ۳۶

تفاوت های قانون مناطق دریایی و کنوانسیون.. ۳۸

 خط مبدا ۳۸

جزایر. ۴۲

 عبور بی ضرر. ۴۴

ایران و کنوانسیون سازمان بین‌المللی ماهواره‌ای دریایی (اینمارسات) ۴۷

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) ۴۸

تاریخچه. ۴۸

کشورهای عضو. ۵۰

مجامع یونسکو. ۵۱

تاریخچه فعالیت یونسکو. ۵۲

استفاده از ماهواره های ارتباطی در روابط بین الملل. ۵۷

نظم نوین اطلاعاتی و ارتباطی بین المللی.. ۵۸

توسعه ی ارتباطات جهانی.. ۶۰

اهداف اصلی برنامه های یونسکو  در خصوص فرهنگ و ارتباطات.. ۶۱

اینترنت.. ۶۱

صنایع فرهنگی.. ۶۵

اقدامات یونسکو. ۶۵

برنامه های (استراتژی) میان مدت یونسکو. ۶۷

استراتژی ۲۰۰۱ ـ ۱۹۹۶٫ ۶۷

استراتژی ۲۰۰۷ – ۲۰۰۲٫ ۶۸

موضوع وحدت آفرین.. ۶۹

جوایز و مدال‌های یونسکو. ۶۹

مدیران کل یونسکو. ۷۰

فعالیت های اصلی در جمهوری اسلامی ایران.. ۷۰

آموزش… ۷۰

علوم طبیعی.. ۷۱

فرهنگ.. ۷۱

ارتباطات و اطلاعات.. ۷۲

یونسکو عرصه رویارویی قدرتها ۷۲

جنگهای جهانی و سازمانهای بین‌المللی.. ۷۳

قدرتهای بزرگ و سازمانهای بین‌المللی.. ۷۴

رویارویی امریکا و یونسکو. ۷۵

علل خروج امریکا از یونسکو. ۷۶

فصل سوم- نتیجه. ۸۳

منابع. ۸۷

فصل اول-کلیات سازمان دریایی بین الملی وسازمان یونسکو

گفتار اول-سازمان بین المللی دریانوردی(IMO)

این سازمان در لندن واقع است و تنها سازمان تخصصی سازمان ملل متحد است که مقر آن انگلستان می باشد. نهاد اداره کننده آن،

مجمع است که هر دو سال یکبار تشکیل جلسه می دهد. مجمع از ۱۶۷ کشور عضو و دو عضو وابسته تشکیل یافته است.

در فواصل بین جلسات مجمع، در حال حاضر شورایی متشکل از ۴۰ دولت عضو که توسط مجمع انتخاب شده اند بعنوان نهاد اداره کننده آیمو IMO[1] انجام وظیفه می نماید.[۲]

سیری در تاریخچه سازمان بین المللی دریانوردی[۳]

از آنجائیکه کشتیرانی، صنعتی است با ماهیت بین المللی،

مدتها بود که همگان دریافته بودند اقدام به منظور افزایش ایمنی عملیات دریایی در صورتی که در سطح بین المللی انجام گیرد مؤثر خواهد بود تا اینکه توسط کشورهای مختلف تک تک و به صورت یکجانبه و بدون هماهنگی با سایر کشورها صورت پذیرد.

هنگامی که برای اولین بار پیشنهاد تاسیس سازمانی تخصصی در سازمان ملل

تأسیس سازمان بین‌ المللی دریانوردی یا آیمو

متحد که به امور دریایی بپردازد مطرح گردید. هدف اصلی تشکیل ابزاری بین المللی به منظور افزایش ایمنی در دریا بود.

از آنجائیکه کشتیرانی، صنعتی است با ماهیت بین المللی، مدتها بود که همگان دریافته بودند اقدام به منظور افزایش ایمنی عملیات دریایی در صورتی که در سطح بین المللی انجام گیرد مؤثر خواهد بود تا اینکه توسط کشورهای مختلف

تک تک و به صورت یکجانبه و بدون هماهنگی با سایر کشورها صورت پذیرد. اگرچه متن تعدادی موافقتنامه بین المللی تصویب گردیده بود ولی کشورهای بسیاری بر این عقیده بودند که نیاز به وجود ارگانی دائمی است که بتواند سایر اقدامات را هماهنگ و بر آنها اضافه نماید.

با توجه به این سابقه بر اساس کنفرانس بین المللی متشکله در ششم مارس ۱۹۴۸ در ژنو کنوانسیون سازمان دریانوردی مشورتی بین الدول به تصویب رسید و در سال ۱۹۵۸ لازم الاجرا گردید. بعدها توسط ۷ اصلاحیه در سالهای ۱۹۶۴، ۱۹۶۵، ۱۹۷۵، ۱۹۷۷، ۱۹۷۹ و ۱۹۹۳ تغییراتی در آن انجام گرفت. مهمترین این تغییرات افزایش یک رکن اصلی در رابطه با کمک های فنی

تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو

بخصوص به کشورهای در حال توسعه و تغییر نام آن به سازمان بین المللی دریانوردی (آیمو) و

در اصلاحیه ۱۹۹۳ افزایش اعضای شورای آیمو از ۳۲ به ۴۰ کشور و ایجاد کمیته تسهیل می باشد. در حقیقت این سازمان بین المللی جزو یکی از آژانسهای تخصصی سازمان ملل متحد می باشد که بدواً ایجاد

کنوانسیون را در سازمان ملل مورد تصویب قرار داده و سپس به کنفرانس بین المللی ژنو سال ۱۹۴۸ واگذار شده است. این اولین ارگان بین المللی بود که صرفاً اختصاص به مسائل دریایی داشت.

در دوره ۱۰ ساله بین تصویب متن و لازم الاجرا شدن کنوانسیون در سال ۱۹۵۸ مشکلات دیگری

تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو

در ارتباط با ایمنی توجه عموم را در سطح بین المللی به خود جلب نموده بود. یکی از مهمترین آنها تهدید آلودگی دریایی ناشی از کشتیها بویژه آلودگی ناشی از نفت بود که توسط کشتیهای تانکر حمل می

شد. متن کنوانسیون بین المللی در این خصوص در سال ۱۹۵۴ مورد تصویب قرار گرفت و این چهار سال پیش از شکل گیری IMO بود. در ژانویه سال ۱۹۵۹ آیمو مسئولیت اداره امور و ارتقاء آن را تقبل نمود. از همان ابتدا، بهبود ایمنی دریانوردی و جلوگیری از آلودگی دریایی جزو مهمترین اهداف آیمو بوده است.

سازمان با بیش از ۳۰ سازمان بین الدولی ارتباط رسمی دارد. همچنین به حدود ۵۰ سازمان بین المللی غیر دولتی وضعیت مشورتی اعطا شده است و به آنها اجازه داده شده است که بعنوان ناظر در کار کمیته های مختلف شرکت نمایند.

تأسیس سازمان بین‌ المللی دریانوردی یا آیمو

این سازمانها بعنوان نمایندگان طیف وسیعی از شرکتهای دریایی، حقوقی و محیط زیستی

هستند و از طریق ارائه اطلاعات، اسناد و نظرات تخصصی در کار ارگانها و کمیته های مختلف سهم بسزایی بر عهده دارند. با این وجود، هیچیک از این سازمانها حق رای ندارند.

این سازمان در لندن واقع است و تنها سازمان تخصصی سازمان ملل متحد است که مقر آن انگلستان می باشد. نهاد اداره کننده آن

، مجمع است که هر دو سال یکبار تشکیل جلسه می دهد. مجمع از ۱۶۷ کشور عضو و دو عضو وابسته تشکیل یافته است. در فواصل بین جلسات مجمع، در حال حاضر شورایی متشکل از ۴۰ دولت عضو که توسط مجمع انتخاب شده اند بعنوان نهاد اداره کننده آیمو انجام وظیفه می نماید.

اهداف

۱) ایجاد سیستمی برای همکاری بین دولتها در زمینه وضع مقررات و طرز عمل دولتها درخصوص انواع مسائل فنی موثر

در کشتیرانی تجاری بین المللی. تشویق و ترغیب دولتها در زمینه تصویب بهترین استانداردهای عملی در مورد ایمنی دریانوردی و جلوگیری و کنترل آلودگی دریایی بوسیله کشتیها.

۲) تهیه پیش نویس کنوانسیونها، موافقتنامه ها و سایر اسناد بر حسب لزوم تشکیل کنفرانسهای بین المللی جهت تصویب آنها.

۳) رسیدگی به کلیه مسائل مربوط به دریانوردی که ممکن است از طرف یکی از ارگان یا یکی از سازمانهای تخصصی ملل متحد به سازمان محول شود.

۴) تسهیل مبادله اطلاعات و مشورت بین اعضا.

سازمان بین المللی دریانوردی به منظور دستیابی به اهداف خود طی ۳۵ سال گذشته کار

تنظیم متن ۳۰ کنوانسیون و پروتکل و همچنین تصویب ۷۰۰ کد و توصیه نامه را در رابطه با ایمنی

دریانوردی، جلوگیری از آلودگی و موضوعات مرتبط انجام داده است.

کار مقدماتی کنوانسیون به طور معمول توسط یک کمیته یا کمیته فرعی انجام می شود. سپس سند پیش نویس تهیه و به یک کنفرانس دیپلماتیک

تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو

تسلیم می گردد. برای شرکت در این کنفرانس از کلیه کشورهایی که در سیستم سازمان ملل متحد قرار دارند از جمله کشورهایی که ممکن است عضو آیمو نباشد دعوت بعمل می آید. کنفرانس متن نهایی را تصویب و به دولتها تسلیم می ناید تا مورد تصویب آنها نیز قرار گیرد.[۴]

سندی که بدین نحو مورد تصویب کنفرانس قرار می گیرد.

پس از انجام الزاماتی خاص لازم الاجرا می گردد. این الزامات بدون استثنا شامل تصویب توسط شمار خاصی از کشورها نیز می گردد. به طور کلی، هرچه کنوانسیون مهمتر باشد

تأسیس سازمان بین‌ المللی دریانوردی یا آیمو

الزامات لازم الاجرا شدن آن می بایست دقیقتر باشند. اجرای الزامات کنوانسیون برای کشورهایی که عضو آن هستند اجباری است. کدها و توصیه نامه هایی که توسط مجمع آیمو مورد تصویب قرار می گیرند برای دولتها الزام آور نیستند. با این وجود، محتوای آنها می تواند از اهمیت یکسان با مفاد کنوانسیونها برخوردار باشد و در اکثر موارد از طریق ورود به قوانین داخلی توسط دولتها به مورد اجرا گذاشته می شود.

ساختار

سازمان بین المللی دریانوردی از طریق تعدادی کمیته و کمیته های فرعی تخصصی انجام وظیفه می نماید.

تأسیس سازمان بین‌المللی دریانوردی یا آیمو

تمامی این کمیته ها و کمیته های فرعی متشکل از نمایندگان کشورهای عضو با کمک و توصیه از ارگانهای ذیربط سازمان ملل متحد و یا سازمانهای تخصصی آن و همچنین سازمانهای بین المللی دولتی و غیردولتی که ارتباط رسمی با آنها برقرار گشته است انجام وظیفه می نمایند[۵].