توضیحات

کاربرد درمانهای اجتماعی در درمان افسردگی جانبازان

در زبان روزمره اصطلاح افسرده برای اشاره به یک حالت احساسی،  واکنش به یک موقعیت و سبک رفتار مختص به فرد بکار می رود، احساس افسردگی معمولا به عنوان اندوه شناخته می شود و امکان دارد در هوای بارانی ، سرمای گزنده یا بعد از منازعه با یک دوست رخ دهد. نوع دیگر افسردگی داغدیدگی یا واکنش سوگ است غمی که از فوت نزدیکان یا نا امیدی از پایان رابطه ای عاشقانه نشات می گیرد. از آنجا که احساس افسردگی را تقریبا همه مردم داشته اند این احساس به تنهایی برای تشخیص اختلال افسردگی کافی نیست. (سارا سون و ساراسون[۱] ترجمه نجاریان، ۱۳۸۸). شاید باور این موضوع سخت باشد ،‌اما زمانی تصور می شد افسردگی اختلالی صرفاً خاص دوران بزرگسالی است. روشن است که اختلال افسردگی عملکرد بسیاری از بزرگسالان را مختل می کند.  اما در حال حاضر کارشناسان اذعان دارند که کودکان نیز ممکن است دچار افسردگی بالینی شوند پیش از اینکه ، به افسردگی کودکی به راحتی بی اعتنایی می شد زیرا هیچ کس از خود کودک در مورد احساسات و خلقش چیزی نمی پرسید

 ۲۲صفحه فونت ۱۴ فایل ورد منابع و پاورقی دارد قیمت: ۵۰۰۰۰تومان

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

– اگر رفتارهایی که نشانگان افسردگی را می سازند بین قربانیان جنگ شایع باشند، تظاهرات بالینی این نشانه ها چه از لحاظ آماری و چه از لحاظ آسیب شناسی روانی نا بهنجار به شما نمی روند بنابراین وجود نشانگان منتفی است.

– نشانه های شایع نشانگان افسردگی پدیده های گذرای رشدی هستند که با گذشت زمان از بین می روند. بنابراین نمی توان به آنها از دید آسیب شناختی نگریست. در صورت از بین رفتن خود به خودی نشانه ها مداخله های درمانی ضروری نیست (لفکویتز و برتون[۱]،۱۹۷۸). انتقادهای چندی به کار لفکویتز و برتون وارد شده است.(کاستلو[۲]،۱۹۸۰).

اول آنکه هرچند ممکن است نشانه های واحدی در بین جمعیت معینی شایع باشد اما این مجموعه ای از نشانه هاست که نشانگان افسردگی را می سازد. فرضیه ی این پژوهشگران بیش از حد بر تعریف و صرف آماری از آسیب شناسی تکیه دارد. در حالی که فراوانی یک رفتار معین در بین عموم از آزار دهندگی آن نمی کاهد. اگر ماهیت گذرای مرحله ی رشدی را که ممکن است قربانی جنگ درگیر مقابله با یک عامل فشارزا باشد، مورد ملاحظه قرار دهیم فرض دوم مورد تردید قرار می‌گیرد. اما اینکه فرد سرانجام با کسب مهارت های جدید یا مواجهه با مشکلات تازه بالیده می‌شود. چیزی از تاثیر مشکل وی  درزمینه ی اخیر نمی کاهد. این استدلال که مشکل معین در زمینه مفروض رشدی گذرا است. بهنجار نامیدن آن را توجیه نمی کند. همین طور این استدلال نیز درست نخواهد بود که چون مشکلات معینی درجامعه گذرا هستند، پس مشاهده ی آنها در یک زمینه‌ی تاریخی نیز بهنجار خواهد بود.

– فرض سوم نیز به دلیل ارتباط کارکردی آن با مشکل اخیر و پایاتر ، مساله آفرین است. استمرار واقعی رفتارهای افسردگی را می توان به طور تجربی تعیین کرد. مطالعات تجربی تازه ای که به شیوه­ی طولی انجام شده اند نشان می دهند که در حالی که دوره های افسردگی در بیشتر قربانیان جنگ سرانجام از بین می روند ، اما بیش از آنچه که قبلاً تصور می شد ادامه می یابند و ممکن است عود کنند. قربانیان جنگ ممکن است سایر حالات روانپزشکی را به عنوان افسردگی از خود بروز دهند. به طور متوسط طول دوره ی افسردگی اساسی بین ۷ تا ۹ ماه و دوره ی اختلال افسرده خویی ممکن است از سه سال نیز تجاوز کند. این یافته ها در تضاد با فرضیه های لفکویتز و برتون هستند (کاستلو،۲۰۰۸).

دیدگاه دوم: افسردگی درقربانیان جنگ همتای افسردگی در بزرگسالان است

حامیان دیدگاه دوم، در مورد افسردگی آشکار در قربانیان جنگ، اختلالی را توصیف می کنند که شبیه همان اختلال در شرایط غیر جنگ  است. مجموعه شکایاتی که در توصیف افسردگی در زمان جنگ ذکر شده است، عبارتند از :

عاطفی: مثل ملال، تغییر خلق، گریان بودن، تنهایی و بی احساسی.

شکایات شناختی: مثل عزت نفس پایین، خود را خوار شمردن، احساس گناه ، بی ارادگی، بدبینی.

شکایات انگیزشی: مثل اجتناب ، دوری گزینی، منفعل بودن، ناتوانمندی، دیرجوش.

شکایات نباتی و روانی حرکتی: مثل اختلال‌های خواب، اختلال اشتها و شکایات بدنی (بک،۱۹۶۷).

متداولترین نظر پذیرفته شده این است که افسردگی در قربانیان جنگ موجودیت بالینی مشخص است که ویژگی های معرف آن، همانند ویژگی های مشاهده شده ی همین اختلال در سایر شرایط است (سیترین و مک نیو ،۱۹۸۰).