توضیحات

آداب ازدواج و شعر و موسیقی در شهرستان درگز

۳۶ صفحه منابع دارد فونت ۱۴ فایل ورد تحقیق 

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

آداب ازدواج و شعر و موسیقی در شهرستان درگز

شهرستان درگز در ۱۳۰ کیلومتری شمال مشهد ودر ۳۷ درجه و۲۸ دقیقه عرض شمالی و۵۹ درجه و۷ دقیقه طول شمالی قرار گرفته است . این شهرستان از شمال به جمهوری ترکمنستان واز شرق به کلات واز جنوب به شهرستانهای قوچان وچناران واز سمت غرب به قوچان محدود گردیده است . این شهرستان مساحتی بالغ بر ۸۵۹۷ کیلومتر مربع دارد وجمعیت آن براساس سرشماری سال ۱۳۷۵ ، ۷۸۰۹۷ نفر تخمین زده شده است .

درگز دارای چهار بخش چاپشلو ، نوخندان ، لطف آباد ومرکزی می باشد وارتفاع آن از سطح دریا ۵۰۰ متر است . این شهرستان دارای رشته کوههای بسیاری است که از میان آن می توان از زرین کوه در شمال ، کوران داغ وقره داغ در مغرب وهزار مسجد در جنوب نام برد . رودخانه های پرآب وخروشانی

همچون درونگر – زنگلانلو – دربندی علیاء از منابع مهم آب این شهرستان به شمار می روند

آداب ازدواج و شعر و موسیقی در شهرستان درگز

وبه واسطه بارندگی مناسب واقلیم مطلوب این شهرستان دارای جلگه ها ، دره ها ، ودشت های حاصلخیزی است که جلگه زنگلانلو ، نوخندان ، درونگر ، قره باشلو ومیانکوه ودشت لطف آباد از آن جمله اند .

مردم درگز از نژادهای ترک ، کرد ، ترکمن وفارس هستند وبه زبانهای مختلف ترکی ، کردی وفارسی تکلم می کنند . دره معروف تندوره در جنوب غربی درگز از مناطق زیبا ودیدنی این شهرستان است . درگز از شهرهای تاریخی این سرزمین به شمار می رود

– شلوار پارچه ای گلدار غیر رنگ پیراهن پرچین وبلند تا ساق پا که آن را شلیته می گفتند. دور تا دامن شلوار با دو نوار دوسانتی یا یک نوار پهن سه سانتی آرایش داده شده بود ودلاق زیر شلیته به تن عروس می پوشانیدند .

۳- نیم تنه مخمل یا اطلس ، آبی  یا سبز یا  لیمویی یا قرمز باصطلاح محلی «یل» که دور یقه ودامن و سرآستین های آن  با نوار مفتولی طلایی  یا  نقره ای گلدوزی  و مزین شده  بود به عروس می پوشانیدند .

آداب ازدواج و شعر و موسیقی در شهرستان درگز

۴– سربند از پارچه ابریشمی ساده وقرمز یا آبی یا لیمویی که روی آن پولک دوزی شده بود با آویزهای براق به پیشانی عروس می بستند .

۵- گوشواره های طلا هلالی نگین دار به گوشهای عروس می آویختند ودستبند نقره ای جواهر نشان (فیروز، لعل ، یاقوت ، عقیق) به دست عروس می بستند .

۶- جوراب ساده سفید یا قرمز نقش دار پای عروس می کردند .

۷- شال بزرگ ابریشمی به نام (شالان گلی) به سر عروس می انداختند که از هر طرف بدن عروس را تا کمر می پوشانید .

۸- کفش ساغری که روی آن با نخ ابریشمی قرمز وزرد وسبز گلدوزی شده بود ودر خانوادهای اعیان کفش مشکی پاشنه دار وبنددار که آن زمان از روسیه ، می آوردند به نام (قوندره کووش) به پای عروس می پوشانیدند .

با این وضع اورا آماده حرکت به خانه داماد می نمودند ، درتمام مدتی که عروس را آرایش می دادند ولباس می پوشانیدند ، دختران وزنان با لباسهای زیبا ورنگارنگ دوروبر عروس ، به دایره زدن ودست زدن وخواندن وهلهله وشادی مشغول بودند ومبارک باد می گفتند ………………..

بلافاصله بعد از پرداخت موفق لینک دانلود این پروژه فعال خواهد شد.