فروشگاه

توضیحات

  ارائه الگوی مدیریت بحران در سوانح دریایی 

مقدمه

      هدف از واکاوی هر سانحه دریایی کشف دلایل و عوامل وقوع آن و بهره برداری از تجارب حاصله و سعی در جلوگیری از بروز سوانح مشابه در آینده  با توزیع و انتشار یافته ها از بررسی هر سانحه دریایی است و همچنین بکارگیری توصیه های ارائه شده برای اهداف  آموزشی و اصلاح ساختارها و قوانینی جهت ارتقاء ایمنی دریانوردی می باشد.

بازرسی و تجزیه و تحلیل دقیق سوانح دریایی به آگاهی هر چه بیشتر از علل سوانح منجر می گردد. علاوه بر آن اصلاح رویه های  مدیریتی در شناورها ، آموزش مناسب برای ارتقاء ایمنی دریانوردی از دیگر نتایج بررسی سوانح دریایی می باشد.

حقوق و تعهدات کشورهای ساحلی (Port State) و صاحب پرچم (Flag State)  براساس مفاد مقرره  بیست یکم از فصل اول کنوانسیون بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا،۱۹۷۴  ([۱]SOLAS REGULATION 1-21 ) و ماده ۲۳  کنوانسیون  بین المللی خط شاهین (LOAD LINE 1966) همچنین ماده هشت و دوازده از کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا توسط شناورها  ([۲]MARPOL)1973  ، مرجع دریایی هر کشور را موظف نموده که سوانح مربوط به شناورهای تحت پرچم خود را رسیدگی نماید.

همچنین رهنمودهایی در  قطعنامه (۲۰ ) A.849 مصوب ۲۷ نوامبر ۱۹۹۷ سازمان بین المللی دریانوردی (IMO)[3]  جهت رسیدگی به سوانح دریایی ارائه شده است.

سطح و نوع بازرسی و رسیدگی به سوانح دریایی، به شدت ، اهمیت و پیامدهای آتی بستگی دارد. ممکن است یک سانحه دریایی ساده درسهایی بالقوه برای یادگیری داشته باشد در عین حال تصادم دو فروند کشتی که ناشی از اعمال نادرست قوانین راه به وقوع پیوند ؛ ممکن است درسی برای یادگیری نداشته باشد.

براساس  بند ۲-۶ قطعنامه (۲۰) A.849 مصوب ۲۷ نوامبر ۱۹۹۷ IMO در صورت وقوع سوانح و اتفاقات دریایی در آبهای سرزمینی یک کشور ، با توجه به تعهدات آن کشور نسبت به ملت و وضعیت حقوقی آبهای سرزمینی ، به موجب مفاد [۴]UNCLOS و همچنین با توجه به وظایفی که بر عهده کشور صاحب پرچم گذاشته شده است ، کشور صاحب پرچم  شناور و کشورهای ساحلی باید حتی الامکان با یکدیگر همکاری کرده  و بر طبق توافق طرفین ،کشور بازرسی کننده اصلی را تعیین نمایند.

در صورت وقوع سوانح یا حوادث دریایی در آبهای بین المللی ، کشورصاحب پرچم  شناور باید بازرسی لازم را در مورد علل سانحه شناور انجام دهد ، چنانچه سانحه بین دو شناور با ملیتهای مختلف رخ داده باشدکشورهای صاحب پرچم شناورها باید پس از مشورت با یکدیگر ، در زمینه تعیین کشور بازرسی کننده به توافق برسند . اگر کشور دیگری نیز به دلیل ملیت خدمه کشتی ، مسافران و یا دیگر  افراد و همچنین محل وقوع سانحه، ذیربط باشد، باید از آن کشور یا کشورها نیز برای شرکت در عملیات بازرسی دعوت بعمل آید.

۱۴۸صفحه فایل ورد منابع دارد 

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

 

 

 

ضرورت بررسی سانحه دریایی ( بیان مسئله )

هدف بررسی هر سانحه دریایی کشف دلایل وقوع سانحه و انتشار اطلاعات و اقدامات و توصیه ها و در صورت امکان ارائه نظریه برای جلوگیری از سوانح مشابه در آینده می باشد. هر گونه توصیه که از بررسی یک سانحه دریایی ارائه می شود بایستی بر پایه آنالیز دقیق و بر مبنای کاربردی فراهم شود.

بنابراین هر حادثه از مسائل کم اهمیت تا موارد عمده و بزرگ می تواند موضوع بررسی سوانح دریایی باشد . یک حادثه ساده اتفاق افتاده  برای یک نفر در روی کشتی که دارای یادگیری بالقوه برای سایرین باشد که بتواند از وقوع مجدد آن جلوگیری کند ممکن است ارزش بازرسی داشته باشد در عین حال تصادم بزرگ که ناشی از اعمال نادرست قوانین راه دریایی باشد ممکن است مطلبی تازه ای را برای یاد گیری نداشته باشد . نتایج یا یافته های بررسی تصادمات دیگر ممکن است مشخص کند تا در زمینه های خستگی ناشی از کار ، رویه های مدیریتی ، آموزش ، گواهیینامه و طراحی پل فرماندهی شناور و …..  بررسی و ملاحظات صورت گیرد.

باتوجه به اهمیت بررسی سوانح دریایی که نتایج حاصل از آن می تواند در پیشگیری سوانح مشابه در آینده کاربرد داشته باشد، سازمان جهانی دریانوردی (IMO) دستورالعمل یکنواخت سازی روشهای رسیدگی به سوانح را تهیه و به کشورهای عضو ارائه نموده است . این دستورالعمل در باره رسیدگی به سوانح  دریایی اظهار می کند:

کشور های صاحب پرچم (Port States) از انجام بازرسی سوانح اتفاق افتاده در کشتیهایی که  پرچم آن کشور را برافراشته می کنند ، بایستی اطمینان حاصل نمایند . همه سوانح شدید و بسیار شدید بایستی رسیدگی شوند.

برای روشن شدن مفهوم سانحه دریایی ابتدا تعریف واضحی از آن بعمل آورده می شود  تا بطور شفاف یک سانحه از ابعاد مختلف شناسایی گردد.

سانحه دریایی

تعریف سانحه دریایی براساس  قطعنامه A.849(20) موصوع ٢٧ نوامبر ١٩٩٧ سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) عبارت است از :

      v         فوت یا جراحت شدید به افراد (که ناشی از عملیات کشتی یا در ارتباط با فعالیتهای کشتی صورت گرفته باشد)

      v        مفقود شدن خدمه کشتی ( که ناشی از عملیات کشتی یا در ارتباط با فعالیتهای کشتی باشد)

      v        صدمات مادی به کشتی

      v        به گل نشستن کشی یا سلب صلاحیت عملیاتی یک کشتی یا گرفتار شدن آن در تصادم

      v        آسیب فیزیکی (مادی) که  از عملیات یا فعالیتهای مرتبط باکشتی ناشی شود

      v        اسیب  به محیط زیست که در نتیجه فعالیتهای روئین یا حادثه ایی ایجاد شده باشد.

لیکن آنچه در بالا خصوص سانحه دریایی ذکر شده  بطور کافی واضح و شفاف نیست و  باید به دقت تفسیر شود . بعنوان مثال  « آسیب فیزیکی (مادی) » چیست؟ آیا تماس یا برخورد جزئی درهنگام مانور یک کشتی  واقعاً یک سانحه محسوب می بشود؟

شاید تعریف واقعی یک سانحه دریای به سادگی امکان پذیر نباشد . در راستای نیل به اهداف رسیدگی به سوانح دریایی واضح است (بهتر است) تا  به هر گونه سانحه ایی اعم از جزء و عمده رسیدگی شود. بنابراین برای سهولت درک سانحه در اینجا سانحه دریایی به شکل زیر تعریف می شود:

“هر اتفاق یا حادثه ای که باعث ایجاد خسارت ( اعم از تلفات جانی و مالی) یا جراحت به افراد شود و یا بطور جدی آنها را تهدید نماید ، سانحه گفته می شود”  در این حوزه        (با این نگرش ) بازرس سوانح دریایی تصمیم می گیرد  که در خصوص هر کدام از گزارشهائی که وی دریافت می کند چه اقدامی را می بایستی انجام دهد.

در قطعنامه A.849(20) موصوع ٢٧ نوامبر ١٩٩٧ سازمان بین المللی دریانوردی (IMO)

 سوانح شدید و بسیار شدید به شرح ذیل تعریف شده است.

الف ) سوانح شدید

سوانحی هستند که ناشی از آتش سوزی ، انفجار ، به گل نشستن ،  صدمات ناشی از هوای نامساعد ، آسیبهای ناشی از برخورد به کوه یخ ، ترک خوردن بدنه یا آسیب های مشکوک بدنه کشتی که باعث مشکلات زیر گردد.

۱)  آسیب های سازه ای که سبب عدم دربا پیمایی کشتی شود( از قبیل سوراخ شدن بدنه کشتی پایین خط آب (Water Line) از کار افتادن موتورهای اصلی کشتی ، صدمه عمده بر محل زیست خدمه و غیره.

۲)     آلودگی آب به هر میزان.

۳)     از کار افتادن کشتی که باعث یدک شدن آن یا ناچار به کمک گرفتن از ساحل گردد.

ب  ) سوانح بسیار شدید

سوانح بسیار شدید سوانحی هستند که تلفات کل کشتی ، تلفات جانی یا آلودگی شدید زیست محیطی را موجب شوند.

قطعنامه مذکور بطور واضح تأکید می کند تا سوانح شدید و بسیار شدید می بایستی رسیدگی و بازرسی شوند.  نباید فراموش شود که فقط در بررسی هر سانحه است که مسایل بطور بالقوه  آشکار می شود و یافته های آن می توان برای جلوگیری از وقوع مجدد سانحه مشابه در آینده بهره برداری برد.

درانتخاب اینکه کدام یک از سوانح دریایی باید بازرسی شوند باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که از لحاظ فیزیکی برای هر سازمانی که بخواهد هر سانحه جزئی گزارش شده را بررسی نماید ، امکان پذیر نیست ، بسیاری از سازمانهای بازرسی کننده سوانح دریایی توصیه می کننده که در حدود ۳ تا ۴ درصد سوانح به وقوع پیوسته بازرسی شوند . بنابراین انتخاب اینکه کدام سانحه ارزش بررسی عمیق را داشته باشد از اهمیت زیادی برخوردار است.

ارزیابی اطلاعات موجود در گزارش یک سانحه ( تشریح مسئله )

معمولاٌ کشورهای صاحب پرچم و متولیات بررسی سوانح دریایی سیستم هایی را برای     گزارش دهی سوانح دریایی ، در نظر می گیرند . اولویت کار در فرآیند بازرسی هر سانحه ارزیابی اطلاعات ورودی اولیه برای تصمیم گیری درباره اینکه گزارش دریافتی می باشد و اینکه این اطلاعات  رسیدگی به سانحه گزارش شده را تضمین می کند یا اطلاعات تکمیلی دیگر مورد نیاز می باشد.

بدیهی است یک سانحه بزرگ که دارای تلفات جانی و جراحت به انسانها ، آسیب به محیط زیست و با پوشش رسانه ای نیاز به تصمیم گیری آتی ندارد، یک بازرس سوانح دریایی بایستی فوراً برای بازرسی این نوع سوانح آماده شود و احتمالاً  این گونه سوانح از نوع  سوانح شدید یا بسیار شدید تلقی شود و بازرسی نیز بازرسی بزرگ خواهد بود و ممکن است در آن چندین بازرس و گروههایی از کارشناسان دیگر نیز مشارکت نمایند، انجام بازرسیها اغلب با درخواست گزارش از کشتی و بررسی دقیق این گزارش صورت می گیرد . روش معمول در بازرسی این نوع سوانح این است که یک یا دو بازرس کشتی را تحت نظر قرار می دهند و شواهد فیزیکی موجود در کشتی را بررسی و مطالعه می نمایند و شواهد اسنادی را جمع آوری و با افراد ذیربط در سانحه مصاحبه انجام می دهند. سپس این بازرسین هر نوع تحقیق را بر عهده می گیرند و گزارش نهایی را تنظیم می نمایند. در بازرسی سوانح دریایی سه سطح وجود دارد که باتوجه به شدت سانحه سطح آنها تعیین می شوند:

 

۱- سوانح وبلایای جهان وایران

۱-۱-  سوانح وبلایای سال ۲۰۰۵

براساس گزارش منتشره از سوی ادراه استراتژی بین الملل کاهش بحرانها سازمان ملل آمار رسمی سوانح بزرگ جهان درسال ۲۰۰۵ میلادی به شرح ذیل بوده است:

–        جمع کل سوانح وبلایای طبیعی بزرگ ۳۶۰  با ‌۱۸% افزایش نسبت به سال ۲۰۰۴

افرادیکه درسال ۲۰۰۵ از این ……………

 

-۱ سوانح وبلایای سال ۲۰۰۶ میلادی

براساس گزارش منتشره از سوی سازمان ملل ،‌سال ۲۰۰۶ کم هزینه ترین وهمچنین کمترین تلفات انسانی را درمقایسه با دو دهه گذشته داشته است وهزینه سوانح وبلایای طبیعی دراین سال ،‌به کمترین مقدار طی دو دهه گذشته یعنی به حدود ۲۵ میلیارد دلار رسید.

–        بیشترین تلفات انسانی درسال ۲۰۰۶ مربوط به زلزله دراندونزی بوده است که بیش از ۵۷۷۸ کشته بر جای گذاشت .

–        سیل همچنان مهمترین عامل بحرانهای بزرگ دراین سال بوده است ومقدار سیل دراین سال حدود ۴۰% افزایش داشته است .

…………………

 

بلافاصله بعد از پرداخت موفق لینک دانلود این پروژه فعال خواهد شد.

 

 

نقد وبررسی

نقد بررسی یافت نشد...

اولین نفر باشید که نقد و بررسی ارسال میکنید... “ارائه الگوی مدیریت بحران در سوانح دریایی”