توضیحات

اعتقاد به معاد در مکاتب مختلف

بحث ما درباره مسأله معاد است. مسأله معاد از نظر اهمیت، بعد از مسأله

توحید مهمترین مسأله دینی و اسلامی است. پیغمبران ( و بالخصوص آنچه از

قرآن در باره پیغمبر ما استفاده می‌شود) آمده‌اند برای اینکه مردم را به این

دو حقیقت مؤمن و معتقد کنند: یکی به خدا ( مبدأ ) و دیگر به قیامت و یا فعلاً

به اصطلاح معمول ما معاد مسأله معاد چیزی است که برای یک مسلمان ایمان به آن لازم است، یعنی چه؟

یعنی در ردیف مسائلی نیست که چون از

ضروریات اسلام است و ایمان به پیغمبر ضروری است، پس ایمان به

آن هم به تبع ایمان به پیغمبر ضروری است. ما بعضی چیزها داریم که باید به آنها

معتقد بود، به این معنا که اعتقاد به آنها از اعتقاد به پیغمبر منفک نیست،

” باید ” به این معناست نه به معنی تکلیف، به معنی این است که انفکاک‌پذیر

اعتقاد به معاد در مکاتب مختلف

نیست که انسان به پیغمبر و اسلام ایمان و اعتقاد داشته باشد ولی به این چیز ایمان نداشته باشد.

مثلاً روزه ماه رمضان ، می‌گویند که روزه ماه رمضان

از ضروریات اسلام است. اگر کسی روزه نگیرد و بدون عذر روزه بخورد، این آدم فاسق است

ولی اگر کسی منکر روزه باشد، از اسلام خارج است، چرا؟

برای اینکه اسلام ایمان به وحدانیت خدا و ایمان به پیغمبر است و امکان ندارد که کسی

به گفته پیغمبر ایمان داشته باشد ولی روزه را منکر باشد، چون

اینکه در این دین روزه هست از ضروریات و از واضحات است، یعنی نمی‌شود انسان

در ذهن خودش میان قبول گفته‌های پیغمبر و منها کردن روزه تفکیک کند.

۱۳۷ صفحه فایل ورد (Word) فونت ۱۴ منابع و پاورقی دارد 

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید 

– پیشینه تاریخی

۱/۱-  عقیده به معاد در انسانهای بُدوی ( اوّلیه ) : عقیده به معاد در انسانهایی که قبل از ایجاد تمدنهای بزرگ تاریخی زندگی می‌کرده‌اند، وجود داشته است ولی آنها عقیده داشتند که انسان در همین دنیا مجدداً زنده می‌شود و زندگی جدیدی را از سر می‌گیرد، زیرا انسان همیشه دوست داشته که

زندگی جاویدان داشته باشد و هیچ‌وقت نمیرد، و این الهام در وجود او بوده و شواهدی که از آثار باستانی بدست آمده نشانگر این مطالب است که انسان

بدوی در کنار قبر مردگان خود وسایل راحتی و خوراک او را نیز دفن می‌کرده که تا پس از زنده شدن مجدد برای رسیدن به مقاصد خود از آن استفاده نماید.

اعتقاد به معاد در مکاتب مختلف

۲/۱- عقیده به معاد در بین مصریان : آثاری که باستان‌شناسان از تمدن مصر بدست آورده‌اند نشان‌دهنده این مطلب است که آنان نیز به زندگی پس از مرگ و وجود روح و برگشت روح به بدن اعتقاد داشته و برای همین امر مرده‌هار خود را مومیایی می‌کردند

تا از متلاشی شدن جسم جلوگیری و برگشت روح به بدن را آسانتر نمایند. از طرفی در کنار قبر مردگان طلا، جواهر، وسایل جنگ ، خوراک , پوشاک و حتی گاهی اوقات زنان وی را ( به صورت زنده بگور) قرار میددادند و ثروتمندان برای اینکه این

وسایل دزدیده نشوند، قبر درگذشتگان خود را در خانه‌هایی به شکل هرم قرار می‌دادند که اهرام ثلاثه مصر در مورد فرعونهای آن زمان یکی از این نشانه‌ها می‌باشد که در حال حاضر یکی از عجایب هفتگانه مطرح در دنیا می‌باشد

. در بعضی از منابع [۱] ذکر گردیده که مصریان به دنیای دیگر پس از مرگ اعتقاد داشته‌ان و این اعتقاد عمومیّت داشته و می‌گفتند که در دنیای دیگر پاداش خوبی و کیفر بدی افراد به آنان داده می‌شود. بعضی از مصریان ستارگان ثابت

اعتقاد به معاد در مکاتب مختلف

را که همه شب در آسمان دیده می‌شد، جایگاه انسانهای خوب می‌دانستند. بعضی دیگر می‌گفتند که اوزریس الهه و سنبل دادگری است و به همراه معاونینش بنامهای : توشه، اتوپس هوریس و مقات با همکاری ۴۲  قاضی این کار را انجام می‌دهد و اگر حکم به نیکوکاری فرد دهد او در بهشت و نعمت جاوید قرار می‌گیرد و اگر رأی به بدکاری وی دهد آن فرد خوراک درندگان شده و یا در

آتش می‌سوزد و یا به مجازاتهای دیگری می‌رسد. در منبع دیگری [۲] آمده که اکثریت مصریها دارای آئین  “پلی‌ته‌ایسم” و تعدادی الهه و خدایان بوده‌اند و گاو می‌پرستیدند و او را مقدس می‌دانستند. این گاو به نام “آپیس” معروف بوده است.

کاهنان معبدهای مختلفی که در مصر وجود داشت از عقاید ساده مردم استفاده

می‌کردند و به همین دلیل دست به تهیه مجموعه‌ای به نام ” مرده‌نامه” زد

ه بودند که انواع طلسم‌ها و دعاها و سحر و جادو در آن نوشته شده بود و

این مجموعه را با قیمتهای زیاد به مردم می‌فروختند تا از راه خواندن آن ارواح مردگان آمرزیده شوند.

 …