توضیحات

نقش انگلیس در جنگ آمریکا و عراق

در اوایل سال ۲۰۰۳، حدود ۴۶ هزار نیروی نظامی بریتانیا در عملیات نظامی علیه رژیم صدام حسین در عراق به ائتلاف تحت رهبری آمریکا پیوست. عملیات نظامی در تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۰۳ آغاز شد و در اول ماه مارس همان سال، پرزیدنت جورج بوش، پایان عملیات اصلی نظامی را اعلام کرد، اما با این حال، رژیم بعثی عراق ظرف ۴ هفته سرنگون شد و بخش زیادی از خاک عراق تحت کنترل نیروهای ائتلاف درآمد. پیش زمینه جنگ، طرح ریزط اعزام نیروها و مراحل رزمی عملیات در عراق، اولین بازتابها[۱] تشریح شدند. این کتاب تحلیل عمیق تری از دروسی که ما در عملیات فرا گرفته ایم و شرح مفصل تری از مأموریت های خاص نظامی را ارائه کرده و تداوم فعالیت های نیروهای ائتلاف جهت استقرار ثبات و آرامش در عراق را پس از پایان مرحله ای رزمی عملیات شرح می دهد.

پرداخت اینترنتی و دانلود فوری

فهرست : فصل ۱- مقدمه فصل ۲- طرح ریزی و تشکیل قوا فصل ۳- درس هایی از عملیات عملیات شبه جزیره فاو رویدادهای عملیات اخیر: رهنمودهایی برای آینده فصل چهارم- محیط دریایی عملیات ضد مین فصل پنجم- محیط زمینی – جنگ بصره فصل ششم- محیط هوایی عملیات نظامی نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا فصل هفتم- همکاری در قالب یک ائتلاف فصل هشتم- لجستیک – جنگ در صحرا فصل نهم- مدرم فصل دهم- سبز و اطلاعاتی فصل یازدهم- عملیات پس از درگیری فصل دوازدهم- کمبود آب، جبران خسارات و هزینه ها پیوست A- وقایع نگاری پیوست B- نیروهای اعزام شده پیوست C- آمار.

• عملیات عراق گستره ای که نیروها مسلح بریتانیا در آن جهت ارائه توانایی‌های سریع نظامی مورد نظر در «بازبینی استراتژیک دفاعی [۱](SDR)» سال ۲۰۰۲ را تعیین کرد.
• عملیات نشان داد که علی رغم نیاز به بهسازی و تداومآن دکترین جنگلی بریتانیا که تا حد زیادی براساس تمایلات فرماندهی عملیات، جنگ نمایشی و تاثیر قطعی استوار است، دقیق و به جا است.

سیستم های ارتباطی و اطلاعاتی (CIS)

زیرساختارهای سیستم های ارتباطی و اطلاعاتی بریتانیا به راحتی نمی توانستند نیازمندی های مبادله اطلاعات عملیات عراق را پشتیبانی کنند. نیروهای بریتانیایی مجبور شدند تا بر سیستم های ارتباطی متفاوتی اتکا کنند که از طریق گذرگاه های اطلاعاتی[۶] و سطوح کاربری[۷] متفاوتی به یکدیگر متصل شده بودند. یکپارچه سازی این امکانات به تامین تجهیزات دیگری از طریق فعالیت «نیازمندی های مبرم عملیاتی» و مهارت پرسنل اعزام شده متکی بود. برخی از گذرگاه های اطلاعاتی نمی توانستند حجم ترافیک اطلاعاتی به وجود آمده را مدیریت کنند و موجب اختلال مبادله اطلاعات و برقراری ارتباط میان نیروهای دریایی، هوایی و زمینی بریتانیا می شدند. سطح محدود قابلیت عملیات پذیری میان سیستم های اطلاعاتی و ارتباطی آمریکا و بریتانیا نیز بر توانایی پشتیبانی از طرح ریزی و عملیات نیروهای ائتلاف در محیط بحرانی می شد اما در عین حال، قابلیت عملیات پذیری نیروهای آمریکایی و بریتانیایی خوب بود. اما در سطح تاکتیکی، تجهیزات ارتباطی انفرادی نیروهای بریتانیایی یک موفقیت قابل ملاحظه ای بود که امکان فرماندهی و کنترل در سطح گروهان و دسته ها را به وجود می آورد. از سوی دیگر تفنگ های دریایی آمریکا نیز ۵ هزار دستگاه از این تجهیزات را خریداری کرد. “Clansman” که در حال حاضر سیستم اصلی ارتباطات تاکتیکی نیروهای بریتانیایی است از سال ۲۰۰۴ جایگزین سیستم Bowman می شود و د رعین حال علی رغم مشکلات قبلی، قابلیت اطمینان را در عملیات بوجود می آورد.