توضیحات

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

دانلود پایان نامه و پروژه پایانی با موضوع پایان نامه بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل
پس دیدن متن و فهرست پایان نامه  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل میتوانید نسبت به خرید آنلاین و دانلود فایل مورد نظر اقدام فرمایید میتوانید تغییراتی در متن پایان نامه ایجاد نمایید و یا از بعضی از فصل های پایان نامه مثل روش تحقیق پیشینه تحقیق بیان مسئله و یا منابع کار تحقیقی حقوق استفاده فرمایید با آرزوی موفیقت برای دانشجویان عزیز

با بررسی اجمالی در تاریخ معاصر، بندرت جنگ ها با توافق ساده آتش بس و قطع عملیات خصمانه پایان پذیرفته اند. زیرا در این مورد همواره این مسئله

حقوقی مطرح است که آیا جنگ خاتمه یافته تلقی می شود یا خیر و از چه زمانی و تحت چه شرایط و ضوابطی طرفین درگیر در جنگ و کشورهای ثالث بیطرف که منافع آنها به نحوی با جنگ گره خورده است باید با مسئله برخورد کنند.

از نظر حقوق بین الملل سنتی، قطع عملیات جنگی و فراهم آمدن شرایط استقرار صلح در یک چهارچوب قانونی در شکل موافقت نامه عملی می گردد.

ترک مخاصمه یکی از مواردی است که به صورت کلی در مواد ۳۶ و کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه پیش بینی شده استن. ترک مخاصمه که معمولا با میانجیگری یا

مساعی جمیله سازمان یا دول ثابث انجام می شود عبارت است از تعلیق موقت و قراردادی مخاصمات که طی قراردادی بین دولتهای متخاصم درگیر در جنگ عملی می گردد.

در این پژوهش ابتدا اشاره مختصری به چگونگی پیدایش حالت جنگی و نتایج مترتب بر آن خواهیم پرداخت. سپس به بررسی این موضوع می پردازیم که

چه هنگامی و تحت چه شرایط و ضوابطی این وضعیت جای خود را به صلح خواهد داد؟ و سرانجام نقش سازمان ملل را در کاهش بحرانهای بین المللی و

برقراری آتش بس و ترک مخاصمه بررسی خواهیم کرد. در این مسیر واژه ها و اصطلاحاتی از قبیل «آتش بس» ، «ترک مخاصمه» و «انعقاد قرارداد صلح» را بررسی خواهیم کرد.

۱۳۰صفحه فایل ورد (Word) فونت ۱۴ منابع  دارد

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل را دانلود کنید

فهرست

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل
عنوان صفحه
چکیده ‌ی
مقدمه‏
الف. بیان مسئله ۲
ب. پرسش های پژوهش: ۳
ج. فرضیات پژوهش ۳
د. اهداف تحقیق: ۳

هدف کلی تحقیق: ۳
اهداف جزیی: ۳
هـ. روش تحقیق : ۴
و. نوع تحقیق : ۴
ز. ساختار تحقیق : ۴

فصل اول : تعاریف و مفاهیم جنگ
۱-۱٫ تعریف جنگ ۵
۱-۲٫ انواع جنگ ۸
۱-۲-۱٫ انواع جنگ بر حسب کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو و دو پروتکل متمم (۱۹۷۷) ۹
۱-۲-۲٫ برخوردهای مسلحانه بین المللی ۱۰
۱-۲-۳٫ برخورد بین اعضای متعاهدی که یکدیگر را شناسایی نکرده اند ۱۱
۱-۲-۴٫ برخورد میان قدرتهایی که جزو متعاهدان نیستند ۱۲

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۲-۵٫ معنای برخورد مسلحانه بر طبق ماده ۲ مشترک در کنوانسیونهای ژنو ۱۲
۱-۲-۶٫ جنگهای آزادی بخش ملی ۱۲
۱-۲-۷٫ جنگهای آزادی بخش ملی تحت ماده ۱ (۴) پروتکل ۱۴
۱-۲-۸٫ نبرد با چه هدفی، جنبش آزادی بخش تلقی می شود ۱۵
۱-۲-۹٫ برخوردهای مسلحانه غیر بین المللی ۱۶
۱-۲-۱۰٫ جنگهای داخلی بین المللی شده ۱۸
۱-۳٫ مفهوم جنگ ۱۹
۱-۴٫ تعابیر مختلف از کلمه جنگ ۲۰
۱-۵٫ مفهوم جنگ از دیدگاه حقوق بین الملل ۲۴
۱-۶٫ تعریف حقوقی جنگ ۲۵
۱-۷٫ عناصر سازنده مفهوم حقوقی جنگ ۲۶
۱-۷-۱٫ عنصر تشکیلاتی و سازمانی ۲۶

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۷-۲٫ عنصر مادی ۲۷
۱-۷-۳٫ عنصر معنوی یا روانشناختی ( قصد و نیت جنگ) ۲۸
۱-۸٫ هدفداربودن جنگ ( منافع ومصالح ملی) ۲۹
۱-۹٫ حقوق جنگ ۳۰
۱-۹-۱٫ توافقات بین المللی ۳۰
۱-۹-۲٫ حقوق عرفی ۳۲
۱-۱۰٫ اهمیت عبارت مارتنز ۳۳
۱-۱۱٫ تصمیمات و آرای قضایی ۳۴
۱-۱۱-۱٫ نظامنامه ها و دستورالعملها ۳۵
۱-۱۲٫ شناخت برخورد مسلحانه تا جنگ جهانی اول ۳۵
۱-۱۳٫ مشکلات پس از کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو ۳۶
۱-۱۴٫ دخالت سایر دولتها در جنگهای داخلی ۳۷
۱-۱۵٫ کمک به دولتهای درگیر مداخله مسلحانه با شورشیان ۳۹

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۱۶٫ تئوری غیرقانونی بودن کمک ۴۰
۱-۱۷٫ سازمانهای بین المللی ۴۱
۱-۱۸٫ تقسیم بندی قوانین حقوق بین الملل جنگ با توجه به هدف آنها ۴۲
۱-۱۹٫ آثار جنگ بر معاهدات ۴۴
فصل دوم : تعاریف و مفاهیم آتش بس، ترک مخاصمه و صلح
۲-۱٫ تعریف صلح ۵۱
۲-۲٫ صلح از نظر لغوی : ۵۱
۲-۳٫ صلح در اصطلاح حقوقی: ۵۲
۲-۴٫ صلح در فقه امامیه ۵۳
۲-۵٫ صلح در روابط بین الملل ۵۵
۲-۶٫ تاریخچه صلح و امنیت بین المللی ۵۶

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۲-۷٫ تصمیم به صلح ۵۷
۲-۸٫ آتش بس از حیث لغوی ۶۰
۲-۹٫ تعریف آتش بس ۶۱
۲-۱۰٫ آتش بس در حقوق بین الملل ۶۱
۲-۱۱٫ آتش بس و متارکه جنگ ۶۲
۲-۱۲٫ سازمان ملل متحد و تلاش برای حفظ صلح و امنیت بین المللی ۶۶

۲-۱۳٫ منشور و مبانی حقوق آن ۶۷
۲-۱۴٫ نقش سازمان ملل متحد در کاهش بحرانهای بین المللی ۶۹
۲-۱۵٫ شورای امنیت ۷۱
۲-۱۵-۱٫ وظایف و اختیارات ۷۱
۲-۱۶٫ نیروهای حافظ صلح ۷۴
۲-۱۷٫ فعالیت نیروهای حافظ صلح ۷۵
۲-۱۷-۱٫ سازمان ناظر بر ترک مخاصمه سازمان ملل متحد ( یونتسو) ۷۶

۲-۱۷-۲٫ گروه ناظر نظامی سازمان ملل متحد در هند و پاکستان ( یونموجیپ) ۷۶
۲-۱۷-۳٫ نیروی حافظ صلح سازمان ملل متحد در قبرس ( یونفیسیپ) ۷۷
۲-۱۷-۴٫ نیروی سازمان ملل متحد ناظر بر جداسازی ( یوندوف) ۷۷
۲-۱۷-۴-۱٫ مشارکت ایران در یوندوف ۷۸

۲-۱۷-۵٫ نیروی حائل سازمان ملل متحد در لبنان ( یونیفیل) ۷۸
۲-۱۷-۶٫ گروه نظامی ناظر سازمان ملل متحد در ایران و عراق ( یونیماگ ) ۷۹
۲-۱۸٫ حفظ صلح و امنیت بین المللی ۸۰
۲-۱۹٫ نظریه کنوانسیونهای چهارگانه در مورد اسیران جنگی ۸۷
۲-۲۰٫ قواعد ناظر بر حسن رفتار با اسیرانت جنگی ۸۹

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۲-۲۱٫ ارتقا و بهبود وضع بیماران، مجروحان و مغروقان ۹۱
۲-۲۲٫ مولفه های موجود در اجرای حقوق جنگ ۹۲
۲-۲۳٫ ماهیت حقوقی آتش بس ، متارکه و ترک مخاصمه ۹۶
۲-۲۴٫ نظر هوارد اس لوی در مورد قرارداد ترک مخاصمه ۹۷
۲-۲۵٫ ماهیت حقوقی دوران متارکه ۹۷
۲-۲۶٫ نظر کلسن در مورد جنگ ۱۰۱
۲-۲۷٫ چگونگی وجود حالت نه جنگ و نه صلح ۱۰۳
۲-۲۸٫ نظر شورای امنیت در خصوص قرارداد نه جنگ و نه صلح ۱۰۵
فصل سوم : نتیجه گیری
نتیجه گیری ۱۱۳
پیشنهادات ۱۱۸
فهرست منابع و ماخذ ۱۱۹

. انواع جنگ

در بین علمای حقوق بین الملل، توافقی در خصوص اینکه چه کسانی می توانند به جنگ متوسل شوند، وجود ندارد ، از دید بعضی از نویسندگان مثل

اوپنهایم، وبر و روسو تنها منبع دارنده حق توسل به خشونت « دولت» است. بعضی دیگر، در عین اتفاق نظر با این دیدگاه، گروههای شهروند در جنگهای داخلی را نیز تحت شرایطی جزو دارندگان این حق محسوب می کنند.

مسلم اینکه بر این دیدگاههای سنتی امروزه استثنائات فراوان وارد است؛ جنگ دیگر لزوم بین دولتها نیست و جامعه بین المللی با جنگهای چریکی، جدایی طلبانه آزادی بخش و غیره مواجه است.

واضح است که هنوز دولتها معمولترین طرفهای جنگ محسوب می شوند و حقوق جنگ نیز این مهم را در نظر داشته است. این تحول مهم در عمل به اندازه ای اهمیت دارد که سنت گرایان نیز با قید شرطهایی، از

جمله عملیات منظم و قدرتمند یا شناسایی متحاربان، حق جنگ از جانب غیردولتها را پذیرفته اند.
با تحولی که در حقوق بین الملل معاصر درباره برخوردهای مسلحانه رخ داده، مسئله شناسایی اهمیت خود را از دست داده است. به عنوان مثال، کنوانسیونهای ژنو، سخنی از شناسایی به میان نمی آورند، ولی در عین حال می گویند:

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

« تساوی این حقوق تاثیری در موقعیت قانونی طرفهای مخاصمه نخواهد داشت.»
بسیاری دیگر از بیانیه ها و معاهدات بین المللی نیز مبین این امر است که حضور جنبش های آزادی بخش و تصویب بعضی کنوانسیونها توسط آنان، به معنای شناسایی آنها قملداد نمی شود. با این مقدمه، وارد اصل مطلب می شویم.

۱-۲-۱٫ انواع جنگ بر حسب کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو و دو پروتکل متمم (۱۹۷۷)
با مطالعه عمیق ۴ کنوانسیون ژنو دو پروتکل متمم می توان ۴ نوع جنگ را شناسایی کرد:
۱- برخورد های مسلحانه بین المللی
۲- جنگهای آزادی بخش ملی
۳- برخوردهای مسلحانه غیر بین المللی بر طبق تعریف ماده ۳ مشترک در کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو
۴- برخوردهای مسلحانه غیر بین المللی بر حسب تعریف پروتکل

مشکل مهم از آنجا نشأت می گیرد که هیچ قدرت فائقه تصمیم گیرنده مستقلی برای تشخیص انواع برخوردهای مسلحانه وجود ندارد.

این امر باعث می¬شود که طرفهای درگیر در مورد اجرای حقوق جنگ به توافق نرسند. در این صورت، بسیاری از قواعد کنوانسیونها و پروتکل¬ها بی-استفاده خواهد ماند. با این توضیح، به شناسایی جنگها طبق کنوانسیونهای ۱۹۴۹ و پروتکلهای ۱۹۷۷ می¬پردازیم.
۱-۲-۲٫ برخوردهای مسلحانه بین المللی

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

محدوده چنین برخوردهایی را ماده ۲ مشترک کنوانسیون ژنو مشخص می سازد، ماده ۲ در قسمت ۱ می گوید:

« کنوانسیونهای حاضر در تمام موارد جنگهای اعلام شده و یا سایر برخوردهای مسلحانه ای که ممکن است

بین دو عضو یا تعداد بیشتری از متعاهدان به وقوع پیوندد، حتی اگر وضعیت جنگ توسط یکی از آنها شناخته نشده باشد، به اجرا درخواهد آمد.

بنابراین، هنگامی که نیروهای مسلح دو عضو متعاهد در جنگی برابر یکدیگر قرار دارند، کنوانسیونها و پروتکلها خودبخود به مرحله اجرا درمی آیند.

۱-۲-۳٫ برخورد بین اعضای متعاهدی که یکدیگر را شناسایی نکرده اند

جنگ بین اسرائیل و دولتهای عربی نمونه بارز این نوع برخورد است. در این خصوص، مشکل عدم شناسایی اسرائیل توسط اعراب، مانعی بر سر راه

اجرای کنوانسیونهای ژنو به وجود نیاورد. کنوانسیونهای ژنو نیز خود حاوی هیچ نشانی نیستند که بتوان از آن استنباط کرد که کنوانسیون در موارد عدم شناسایی دشمن قابل اجرا نباشد. بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

حال، مسئله دیگری را مورد بررسی قرار می دهیم، اجرای مواد کنوانسیون در مورد دولتهای دوپاره ای که یکدیگر را به رسیمت نمی شناسند، چگونه خواهد بود؟
جنگ کره (۳۵- ۱۹۵۰) هنگامی به وقوع پیوست که هیچ کدام به کنوانسیون ژنو ملحق نشده بودند.

با این وجود ، هر دو طرف در عین عدم التزام اجرای مواد کنوانسیون ژنو، بیانیه هایی مبنی بر رعایت آن به ا مضا رساندند . بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

کره جنوبی خود را متعهد به ماده ۳ مشترک بین کنوانسیونهای ژنو معرفی کرد و برخورد را داخلی قلمداد نمود. کره شمالی اعلام کرد که با جدیت به اصول کنوانسیونهای ژنو بویژه در مورد اسیران جنگی( کنوانسیون ۳) پایبند خواهد بود. فرماندهی سازمان ملل متحد نیز بیانیه¬ای را مبنی بر رعایت کنوانسیونهای ژنو صادر کرد و مسئله به صورت عملی حل شد.

در جنگهای دهه ۱۹۶۰ در ویتنام، جمهوری دموکراتیک ویتنام و جمهوری ویتنام هر دو عضو کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو بودند. ویتنام شمالی معتقد بود که مسئله برخوردی داخلی در ویتنام جنوبی است و ویتنام شمالی معتقد بود که مسئله، برخوردی داخلی در ویتنام جنوبی است و ویتنام شمالی در آن شراکتی

ندارد. حتی پس از حمله های متعدد هوایی نیروهای آمریکا به قلمرو آن ، اجرای مواد کنوانسیونهای ژنو را در روابط خود با ویتنام جنوبی لازم نمی دانست و خود را درگیر در مخاصمه قلمداد نمی کرد.

از سوی دیگر، آمریکا و ویتنام جنوبی مدعی وجود جنگ بین خود ویتنام شمالی بودند و آن را در حکم جنگهای

بین المللی می دانستند. در نتیجه، مسئله قابلیت اجرای کنوانسیونهای ژنو پاسخی قطعی نیافت.  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۲-۴٫ برخورد میان قدرتهایی که جزو متعاهدان نیستند
ماده ۲ (۳) مشترک بین کنوانسیونهای ژنو بیان می دارد که متعاهدان در

خصوص رابطه خود با قدرتهایی که عضو کنوانسیون نیستند، تابع مواد کنوانسیون هستند، ولی به شرط آنکه دولت غیرعضو اجرای مواد کنوانسیون را بپذیرد.  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

مورد مشابهی نیز در ماده ۹۶ (۲) پروتکل ۱ (۱۹۷۷) به چشم می خورد. بر طبق مواد پروتکل، کنوانسیونهای ژنو پروتکل ۱ به طور خودکار، به محض اینکه دولت غیرعضو بیانیه ای مبنی بر رعایت آن صادر کند، قابل اجرا خواهد بود.  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۲-۵٫ معنای برخورد مسلحانه بر طبق ماده ۲ مشترک در کنوانسیونهای ژنو

قبل از پذیرش کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو، حقوق جنگ تنها در صورتی که جنگ بین دو کشور حادث می شد، حکمفرما بود. ماده ۲ کنوانسیونهای ژنو بر این امر خط بطلان کشیده و اعلام داشت که کنوانسیون بر اوضاعی که حالت جنگ انکار می شود نیز شمولیت دارد. همچنین ماده ۲ (۲) از این هم فراتر رفته و اعلام داشت که کنوانسیون شامل اشغال جزئی یا کلی قلمرو متعاهدان نیز می شود، حتی اگر اشغال بدون مقاومت مسلحانه صورت گرفته باشد.

۱-۲-۶٫ جنگهای آزادی بخش ملی

الف) کنوانسیونهای ژنو و جنگهای آزادی بخش ملی قبل از پذیرش پروتکل ۱:
از نظر کنوانسیون ۱۹۴۹ژنو، جنگهایی که امروزه تحت عنوان جنگهای آزادی بخش ملی موردبحث قرار می گیرد، دارای ماهیت غیر بین المللی بودند. بعلاوه، از دید اینت کنوانسیون قلمرو کشورهای مستعمره به منزله قسمتی از قلمرو کشور مادر تلقی می شد.

با پذیرش قطعنامه ۱۵۱۴ در دسامبر ۱۹۶۰، از سوی مجمع عمومی سازمان ملل، تحت عنوان اعطای استقلال به کشورهای مستمره، مسئله جنگهای آزادی بخش ملی صورت دیگری به خود گرفت. ولی مسئله چگونگی اجرای حقوق جنگ در صورت تخاصم بین مردم مستعمرات و کشورهای استعمارگر مورد توجه قرار نگرفت.  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

در ۱۹۶۷ سازمان ملل قطعنامه ای را مورد پذیرش قرار داد که درآن رفتار با اسیران جنگهای آزادی بخش بر طبق اصول کنوانسیون سوم ژنو مورد موافقت قرار گرفت. در سالهای بعد قطعنامه های دیگری با محتوای مشابه مورد پذیرش قرار گرفت که به « اصول اساسی وضعیت حقوقی رزمندگان علیه تسلط

استعمارگران و بیگانگان و رژیمهای نژاد پرست» مرسوم است. قطعنامه مزبور، در ماده ۳ خود می¬گوید که برخوردهای مسلحانه¬ای که علیه تسلط

بیگانگان و استعمارگران و رژیم¬های نژاد-پرست صورت می گیرد، باید در حکم برخوردهای مسلحانه بین المللی ملحوظ در کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو قملداد شود و وضعیت حقوقی رزمندگان این گونه برخوردهای مسلحانه همسان با حقوقی که کنوانسیونهای مزبور در مورد رزمندگان ذکر کرده اند ،

باشد.  بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

یک سال پس از این قطعنامه، اولین نشست کنفرانس دیپلماتیک حقوق بشردوستانه در ژنو برگزار شد. در این کنفرانس، ماده ۱(۴)پروتکل ۱ مورد تصویب قرار گرفت که در آن مقرر شده بود جنگهای آزادی بخش ملی نیز همپا و هم سطح برخوردهای بین المللی قرار گیرد.

در مجموع می توان گفت که «اصل» برخورداری از خودمختاری یا سوابقی که در قطعنامه سازمان ملل متحد از دهه ۱۹۶۰ به بعد از یک سو و رویه دولتها

از سوی دیگر داشت، با تدوین ماده(۴) پروتکل، حالت «حق» به خود گرفت. بیانیه اصول روابط دوستانه در ۱۹۷۰ نیز حق خودمختاری را مورد تاکید قرار داده است.
تا جایی که به بحث حاضر مربوط است، بیانیه متذکر این اصل می شود که قلمرو مستعمرات یا کشورهایی که توسط مردمش اداره نمی شود، وضعیتی

مجزا و مستقل از قلمرو اداره کننده آن دارد. حال، به این سوال باز می¬گردیم که آیا مردمی که حق خودمختاری آنها شناخته شده است، می توانند در چارچوب کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ، طرف نبرد مسلحانه بین المللی قرار گیرند؟

موضوع را می توان به دو صورت بررسی کرد و گفت حتی اگر اصل خودمختاری، اصلی شناخته شده هم باشد، کنوانسیونهای ژنو خودبخود قابل اجر

نبوده، تنها در صورتی قابل اعمال هستند که بر طبق ماده ۲ (۱) طرفین جزو متعاهدین باشند و یا عضو یا اعضایی، که جزو متعاهدان نیستند، پذیرش خود را در مورد اجرای حقوق بین الملل جنگ ا علام کنند. بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

از سوی دیگر، گفته می شود که عاملان جنبشهای آزادی بخش ملی را می توان با توجه به معنی ماده ۲ (۳) « قدرت» محسوب کرد. ولی از آنجا که به زعم کنوانسیونهای ژنو، جنگهای استعماری ماهیتی غیر بین المللی داشتند، چنین استنباطی، بویژه با توجه به ماده ۳ مشترک، قطعی به نظر نمی

رسد. به هر حال، موضوع به چگونگی تسیر ماده ۲(۳) بستگی دارد؛ ولی به نظر می رسد که اگر کنوانسیونهای ۱۹۴۹ می توانست جنگهای آزادی بخش ملی را در حکم جنگهای بین المللی قلمداد کند، نیازی به پذیرش ماده ۱ (۴) در پروتکل نبود.

بررسی و تحلیل آتش بس و پایان جنگ در حقوق بین الملل

۱-۲-۷٫ جنگهای آزادی بخش ملی تحت ماده ۱ (۴) پروتکل
ماده ۱ (۴) می گوید:

اوضاع و احوالی که در بندهای قبل گفته شد، شامل نبرد نیروهای مردمی که علیه تسلط استعمارگران، نیروهای اشغالگر و بیگانه و بر ضد رژیمهای نژادپرست برای کسب خودمختاری که مورد تایید سازمان ملل و بیانیه روابط دوستانه بین دولتها قرار گرفته، نمی شود.
ماده ۹۶ (۳) همان پروتکل می گوید: ………………………..