توضیحات

بررسی نظریه عدالت بین فیلسوفان غرب و شرق ( افلاطون – علامه طباطبائی )

اهمیت و جایگاه نظریه عدالت در اندیشه افلاطون

بی‌تردید، عدالت محوری ‌ترین عنصر در اندیشه سیاسی افلاطون است. فیلسوف عدالت، اولین کتابِ مهمترین و مشهورترین اثر خود، یعنی رساله «جمهوری» را با بحث از عدالت آغاز نموده و با بر شمردن آثار و ثمرات دنیوی و اخروی عدل در دهمین و آخرین کتاب جمهوری، مباحث مربوط به عدالت را به دنیای واپسین پیوند می‌زند، و بدین سان رساله جمهوری را به پایان می‌برد. مباحث مربوط به آرمان‌شهر افلاطون و نقد و بررسی انواع نظامهای حکومتی توسط وی در جمهوری، درواقع همه در ذیل مباحث مربوط به عدالت و چگونگی تعریف و تأمین این فضیلت معنا پیدا نموده و به همین منظور طرح می‌شود. بنابراین، از یک منظر، محوری ترین بحثِ مهمترین اثر افلاطون، مبحث عدالت می‌باشد. اساسا عنوان دیگر رساله جمهوری افلاطون، «رساله ای در باب عدالت» است.

۲۰ صفحه فایل ورد فونت ۱۴ منابع  دارد قیمت:تومان

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

انجام مقالات علمی و پایان نامه فلسفه در کوتاهترین زمان با موضوعات خاص شما. منتظر تماس شما هستیم

گام اول: تعریف عدالت
افلاطون در طرح بحث از مسأله عدالت، از واکاوی معنا و مفهوم عدل و بررسی ماهیت عدالت آغاز می کند. کتاب اول رساله «جمهوری» به بررسی معنا و مغهوم عدالت اختصاص دارد و بخش عمده‌ای از کتاب دوم جمهوری را نیز مباحث مربوط به مفهوم عدل و بررسی ماهیت عدالت در اجتماع تشکیل می‌دهد.
در اولین مباحثه کتاب جمهوری، افلاطون ضمن نقل تعاریف گوناگون درباره عدالت، تلاش می‌کند تا نشان دهد که همه این تعاریف موجود غلط و یا ناقص است. نظریات مطرح زمان افلاطون درباره تعریف عدالت که توسط وی نقد و رد شده است، موارد ذیل است:

نظریه اول: «عدالت عبارتست از راستگویی و ادای دین».
افلاطون در رد این نظریه می گوید:
«آیا می‌توان عدل را بدون قید و شرط در این دانست که راسـتگو باشیم و هرچیزی را که به وام گرفته ایم، باز پس دهیم ؟ مگر نه این است که برخی  از این کارها ممـکن است گاهی درست و گاهـی نادرست باشد؟ مثلا اگر کسی از دوسـتی که عاقل است، اسلحه به امانت بگیرد و بعد آن دوست، دیوانه شود و اسلحه خود را باز پس بـخواهد، گمان دارم تصدیق خواهید کرد که اسلحه را به او نباید باز پس داد و هر کس که چنین کند، عادل نخواهد بود» .

………………………………….

۲ . «نظریه عدالت‏» در نزد علامه طباطبایی

علامه طباطبایی، پس از عبور از دو مقدمه، نظریه عدالت را مطرح کرده است . این دو مقدمه، نه تنها «ضرورت عدالت‏» را ثابت می‏کند، بلکه به روشنی «ارزش عدالت‏» را نیز نشان می‏دهد . مقدمه نخست، این است که انسان دارای «خوی استخدام‏» است‏یعنی می‏خواهد همه چیز را برای سود خود به کار گیرد و در مقدمه دوم پذیرفته شده است که انسان برای دستیابی به «سود خود» ، چاره‏ای جز توجه به «سود دیگران‏» ندارد و لذا باید زندگی اجتماعی را بپذیرد و سپس نتیجه گرفته‏اند که انسان برای سود خود، به ناچار – از روی اضطرار – «سود دیگران‏» را رعایت می‏کند: «عدالت اجتماعی‏» . علامه «طبیعت استخدام‏» در بشر را سنگ زیربنای این نظریه‏پردازی قرار داده و بر اساس آن «زندگی اجتماعی انسانها» را توجیه نموده و از آن پس به «عدالت‏» منتقل شده است ………………..