توضیحات

موقعیت و وسعت جغرافیایی منطقه حیدری نیشابور

منطقه حیدری نیشابور یکی از مناطق شکار ممنوع استان خراسان رضوی با وسعتی حدود ۴۶۳۵۰ هزار هکتار (وسعت قبلی منطقه ۲۰۰۰۰ هکتار بوده که با الحاق منطقه گورخر به آن وسعتش افزایش یافت و به وسعت کنونی رسیده) در هفتاد کیلومتری شهرستان نیشابور

و در عرض جغرافیایی ۳۲/۳۶ تا ۴۹/۳۶ و طول جغرافیایی ۳۰/۵۸ تا ۴۶/۵۸ واقع گردیده است. روستاهای مجاور منطقه عبارتند از بقیع، بجنو، برمهان، خربره، کلیدر، برکشاهی و کلاته.

منطقه با سیمای کوهستانی و صخره ای دارای تپه ماهورهای فراوان و دره های نسبتا عمیق و یک اکوسیستم فعال با ذخیره گاههای طبیعی که دارای تنوع فون و فلور قابل ملاحظه ای می باشد. این منطقه از سال ۱۳۷۳ به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید.

پرندگان به دلیل برخورداری از قدرت پرواز صاحب بزرگترین زیستگاه هستند منطقه حیدری نیز با داشتن شرایط کوهستانی و همچنین منابع آبی غنی پناهگاه خوبی برای انواع پرندگان است. در حال حاضر به معرفی تعدادی از پرندگان و حیواناتی که در این منطقه می باشند. می پردازیم:

۱۸ صفحه منابع دارد فونت ۱۴ فایل ورد

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

د

 سنگ چشم دم سرخ                                                        

مشخصات: ۱۸ سانتی متر . یک سنگ چشم بسیار کمرنگ با سطح پشتی خاکی تا قهوه ای مایل به خاکستری و سطح شکمی سفید که تارک و

دمگاهش خرمائی کمرنگ است . پرنده نر نوار چشمی سیاه و مشخصی دارد. دمش تقریباً خرمائی رنگ است و سفیدی ندارد. بالهایش قهوه ای است و در قاعده شاهپرهای نخستین یک لکه بزرگ سفید مشخص دارد که در پرواز به صورت نواری  روی بال نمایان می شود. رفتار و صدایش شبیه (سنگ چشم پشت سرخ) است.

صدا:  صدای این پرنده آرام و آهنگین و کوتاه، شبیه (شاک) و هنگام ترس به صورت یکسری کلمات خشن، شبیه (کک – کک – کک) شنیده می شود.

زیستگاه:  در مناطق خشک با بوته ها و درختان پراکنده ، آکاسیا مناطق نیمه بیابانی و کوههای فرسایش یافته به سر برده و زمستانها به صورت مهاجر عبوری در کشتزارها دیده می شود.

پراکندگی:  نیمه مهاجر و فراوان است.

 سینه سرخ                                                                  

مشخصات: ۱۳٫۵  سانتی متر .نر و ماده همشکل. پرنده ای کوچک و چنله که (بی گردن) به نظر می آید . بالغ آن سینه و پیشانی نارنجی و سطح پشتی قهوه ای زیتونی یکدست است. پرنده نابالغ فاقد رنگ نارنجی و پر از لکه های قهوه ای پررنگ و نخودی است. از نابالغ ( دم سرخ معمولی) با دم قهوه ای پررنگ (نه بلوطی) و از نابالغ ( بلبل) به وسیله اندازه کوچکتر ، سطح شکمی نخودی رنگتر و دم قهوه ای پررنگ تشخیص

 پایکا                                                                               

پایکا  پستانداران کوچکی شبیه خرگوش با جثه و گوشهای کوچکتر و پاهای کوتاهتر هستند. دم در این حیوانات کاملاً مشخص نیستند، از آنجایی که از این خانواده فقط یک گونه در ایران زندگی می کند.

مشخصات:  از نظر ظاهری شباهت زیادی به موشهای بزرگ دارد و با این تفاوت که در این حیوان دم تقریباً از بین رفته است. برخلاف خرگوشها پاها زیاد بلند نیستند و تقریباً با دستها مساوی اند. رنگ موهای این حیوان متفاوت و غالباً رنگ پشت، شبیه رنگ محیط است و از خاکستری مخلوط با سیاه تا قرمز روشن تغییر می کند.

اندازه ها:  طول سروتنه ۱۵۵ تا ۱۸۰ میلی متر ، پاها ۲۹ تا ۳۴ میلی متر، وزن حدود ۵۰۰ گرم

موقعیت و وسعت جغرافیایی منطقه حیدری نیشابور

زیستگاه:   مناطق کوهستانی از تپه ها تا ارتفاعات بالاتر از ۳۰۰۰ متر

پراکندگی:  از خراسان تا کرمان، اصفهان ، کردستان ، تهران و سمنان.

پراکندگی جهانی: آسیای میانه

عادات: روزها فعال است و اغلب به صورت دسته جمعی ، ولی با فاصله نسبتاً زیاد از یکدیگر زندگی میکنند.

در زیر سنگها و صخره ها لانه می سازد، معمولاً در اطراف لانه علوفه زیادی جمع آوری می کند. ارتفاع و قطر علوفه جمع آوری شده، گاهی به نیم متر می رسد. خواب زمستانی ندارند.

غذا: گیاهخوار است و معمولاً از برگ و شاخه بوته ها تغذیه می نمایند.

تولید مثل: در سال چندین بار تولید مثل می کنند. مدت آبستنی حدود ۶۰ روز است و ۴ تا ۶ بچه کور و بی مو می زاید.

بچه در سه ماهگی قادر به جفت گیری و تولید مثل هستند. دشمن طبیعی پایکا پرندگان شکاری ، گربه وحشی، روباه، سمور و راسو است.