توضیحات

بررسی نقش رسانه های جمعی و تأثیر آن بر پیشرفت گردشگری

در این تحقیق می کوشیم به شناسایی رسانه ها بپردازیم و تعریفی از فرهنگ ارائه دهیم و همچنین جوامع مختلف را از لحاظ فرهنگی شناخته شود و نقش رسانه و تأثیر گذاری آن بر فرهنگ جوامع و آموزش ها و اطلاعاتی که یک رسانه به جوامع می دهد بررسی شود و همچنین چگونه می توان فرهنگ یک جامعه را از طریق رسانه ارتقاء داد و روش فرهنگ سازی رسانه ای را بررسی کرد .

راهکارهایی جهت کمبود اطلاعات فرهنگی در رسانه ها ارائه شود و اینکه تا چه حد رسانه ها می توانند بر نحوه انتقال فرهنگ تأثیر گذار باشند .

۵- ضرورت تحقیق:

همانطور که می دانیم توسعه گردشگری یکی از عوامل پیشرفت جوامع است و کشوری که سطح گردشگری داشته باشد الزاماً در موارد مختلف اقتصادی و اجتماعی و غیره هم پیشرفت نخواهد کرد و یکی از عواملی که تأثیر بسزایی در توسعه گردشگری نقش دارد رسانه ها هستند که باعث اوج یا سقوط گردشگری در جامعه ای می شوند و همین طور دیده می شود که بسیاری از کشورها در فقر بسیار فرهنگی به سر می برند دو در برخی کشورها رسانه ها جامعه خود را هدایت می کنند . پس ضرورتی که رابطه ی بین گردشگری جامعه و رسانه وجود دارد و همچنین راهکارهای مختلفی که رسانه می تواند در بهبود این مسئله ارائه دهد بررسی شود و تأثیر گردشگری بر رسانه و بالعکس و تأثیر مخاطبان بر رسانه و بالعکس و تمامی مواردی که می توان آنها را در ارتقاء یا رکود فرهنگی یک جامعه جای داد بررسی کرد تا بتوان به وسیله این تحقیق نقش رسانه بر فرهنگ سازی را یادآوری و راه حل هایی را بتوان ارائه کرد

  ۴۰ صفحه  فایل ورد فونت ۱۴ منابع دارد قیمت:تومان

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

تعریف گردشگر  و گردشگری:

توریست یا جهانگرد واژه ای است که از قرن نوزدهم معمول شد (رضوانی:۱۳۷۴  ،ص۱۵) گردشگر کسی است که بمنظور تفریح،استراحت،گذران تعطیلات،بازدیدازنقاط دیدنی،انجام امور پزشکی،درمانی معالجه،تجارت،ورزش،زیارت،دیدارازخانواده،مأموریت و شرکت در کنفرانس ها یا هر هدف دیگری به کشور غیراز کشورخود یا سرزمینی غیراز محل سکونت اصلی خود سفرکند،مشروط بر اینکه مدت آن حداقل ۲۴ ساعت و حداکثر یک سال و با قصد اشتغال و کسب درآمد و یا تحصیل نباشد.(ضرغام:۱۳۸۶)بر این مبنا صنعت گردشگری یا جهانگردی نیز مجموعه ای از پدیده ها و روابطی است که از مسافرت افرادی از محل اقامت یا کار به محل دیگر انجام می گیرد و منجر به اقامت آنان در محل جدید برای مدتی محدود شود،مشروط بر اینکه:اولاً این مسافرت و اقامت منجر به اقامت دائمی نگردد.ثانیاً فعالیت های مسافر منجربه کسب درآمد نشود.

گردشگری یا جهانگردی معنی فارسی توریسم است.توریسم نه تنها در زبان های فرانسوی و انگلیسی بلکه در اکثر زبانهای زنده ی دنیا با اندکی اختلاف در تلفظ مفهوم مشترکی دارد.

واژه ی توریسم از تور مأخوذ است و تور در زبان فرانسه به مفهوم حرکت،مسافرت و گردشگراست،خواه این گردش به دور دنیا و یا حرکت به دور محوری باشد.

با این حال دکتر محمد حسین پاپلی یزدی در تازه ترین کتاب منتشرشده در زمینه ی صنعت گردشگری تحت عنوان گردشگری (ماهیت و مفاهیم)بر این باور است که جهانگردی و گردشگری دو مقوله ی متفاوت اند که مفاهیم و با معنایی حقوقی، اقتصادی،اجتماعی،بهداشتی،زیست محیطی و… کاملاًمتفاوتی از هم دارند.

جهانگردی متعلق به عصر سنت و گردشگری متعلق به عصر مدرن و پسامدرن است.جهانگردی اساساً یک کار فرهنگی و بمنظور شناخت و سیر در آفاق و انفس برای نزدیکی به خداوند و تبلیغ دین انجام می شد.در حالی که گردشگری اساساًیک کار اقتصادی است که بیشتر برای لذت بردن و احساس آرامش کردن،فرار از گرفتاریهای شهری و ارضای حس لذت جویی و کنجکاوی صورت می پذیرد هر دو مسافرت است ولی ماهیت و نتایج حاصل از آن ها کاملاًباهم متفاوت است.(پاپلی یزدی و سقایی۱۳۸۸،ص۲۲).بعد از مشخص شدن مفاهیم علمی امنیت و گردشگری محقق برآنست که رابطه این دو را با هم مورد بررسی قرار دهد.

رابطه گردشگری و رسانه :

امنیت یکی از مهم ترین عوامل در انتخاب مقصد برای گردشگران محسوب می شود. گردشگران هنگام انتخاب مقصد، امنیت مسیر، میزان ایمنی پرواز و امنیت اقتصادی و آنچه را که در واژه «امنیت» می گنجد در نظر می گیرند( روزنامه سرمایه، ۱۳۸۶:ص ۱۳ ). به اعتقاد کارشناسان میان گردشگری و ثبات و توسعه امنیت، رابطه تعریف شده وجود دارد چرا که توسعه زیر ساختهای گردشگری، همکاری دستگاههای فرهنگی و تبلیغات مناسب و مشارکت گسترده دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی همزمان با توسعهٔ گردشگری، توسعهٔ امنیت ملی را نیز به همراه خواهد داشت، نقش و تأثیر صنعت جهانگردی در توریسم امنیت ملی یک کشور چنان است که اکثریت کشورهای توسعه یافته با وجود دارا بودن منابع کلان اقتصادی و درآمد، ترجیح می دهند بر روی صنعت توریسم متمرکز شوند. حضور مستقیم بازدید کنندگان و گردشگران در یک کشور علاوه بر توسعه اقتصاد و تبادلات فرهنگی، آن کشور را بعنوان یک قطب امن گردشگری به جهانیان معرفی می کند تا آنجا که امنیت در معنای گسترده یکی از مهمترین مسائلی است که در میزان تقاضای گردشگران خارجی برای سفر به هر کشور دیگر تأثیرگذار است.

اکنون کارشناسان گردشگری بر این باورند که رابطه امنیت ملی و گردشگری باید مورد توجه قرار گیرد بطوریکه تعریف جدیدی از امنیت ملی در سایه حضور گردشگران خارجی و شناخت واقعیتهای داخلی و انتقال آنها به خارج یک ابزار ضروری و لازم است. به این ترتیب امنیت داخلی و ملی شاخصترین عامل گسترش گردشگری در هر کشوری است که می خواهد خود را با مشخصات کشورهای پیشرو در امر توریسم تطبیق دهد. با سیاست تنش زدایی در روابط خارجی می توان زمینه مساعدی برای جلب گردشگران کمک کرد. بنابراین ضرورت دارد که جاذبه های گردشگری در خارج از مرزها به نحو مطلوب تبلیغ گردد و زمینه های لازم برای سهولت رفت و آمد گردشگران خارجی فراهم آید.

سازمانهای توسعه گردشگری و کارشناسان این شاخه معتقدند که رشد و توسعه اقتصادی پدیده ای کاملاً امنیت محور بوده و یکی از بخش های اقتصادی که به شدت آسیب می بیند صنعت گردشگری است.(  http://noorportal.ne،۱۳۸۷)
امنیت چیزی جزء تفاهم و مشارکت عمومی جمعیت ساکن یک واحد سیاسی برای رسیدن به رفاه عمومی نیست، این جمعیت بایستی به سطحی از درجه آگاهی به منظور درک موقعیت ها و واقعیتها برای ایفای نقش بی ضرر برسد تا در آن توانایی دولت و ملت جهت حفظ و بهره برداری از فرهنگ و ارزشهایش افزایش یابد. این همان امنیت ملی است. لذا اگر به این نتیجه برسیم توسعه صنعت گردشگری می تواند درآمدزا باشد و از طریق افزایش درآمد می تواند مفاسد اجتماعی را در جامعه کاهش داده و منجر به توزیع عادلانه ثروت و درآمد شودنا بجا نگفته ایم (رحیم پور، ۱۳۸۴).سطح قابل قبول امنیت عمومی برای جهانگردی،یک پیش شرط واجب است.خدمات و تسهیلات امنیت عمومی که باید مورد توجه قرار گیرند،قابلیت اطمینان،تأثیر و صداقت نیروی پلیس در مناطق جهانگردی،اقدامات امنیتی انجام شده در هتل ها و دیگر اقامتگاهها،خدمات محافظت در برابر آتش سوزی برای تسهیلات جهانگردی و قابلیت کلی مناطق جهانگردی برای حفظ ثبات سیاسی و کنترل حمله های تروریستی را شامل می شود.در همان حال جهانگردها باید از هرگونه مشکلات جنایی و امنیت محلی آگاه شوند و جایی که ضرورت دارد اقدامات ایمنی را رعایت کنند.(ضرغام،۲۱۶،۱۳۸۹). تا امنیت برقرار نباشد، سفری شکل نخواهد گرفت و سخن گفتن از گردشگری، بیهوده خواهد بود.
براساس آن‌چه قبلا کفتیم، هرگاه در سطح جامعه جهانی بستر مناسبی فراهم باشد، افراد سفر می‌کنند و در پی آن است که فعالیت‌های مربوط به گردشگری رونق می‌یابند

بی گمان انقلاب ارتباطات و گسترش داد و ستد جوامع مختلف حوزه های گوناگون سیاسی – اقتصادی دو نوع پویش را به ارمغان آورد نخست حرکت در راستای جهانی شدن و تک قطبی شدن جهان و سلطه گردشگری  است که در مجموع خطری برای هویت فرهنگی و آسیبی برای فرهنگ جهانی محسوب می شود دوم پویش برای ایجاد داد و ستد در میان فرهنگ ها مبتنی بر احترام متقابل ، تحکیم شخصیت و هویت ملی در میان ملل گوناگون است برای تأمین این هدف لازم است که فرهنگ تهدید شده حفاظت کرد، ارتباط در سطح محلی را توسعه داده استقرار سیاستهای فرهنگهای ملی که هویت و خلاقیت فرهنگی را تقویت نماید و رسانه ها را مشغول این وظایف سازد که باید مؤکداً مورد توجه باشند این سیاست ها باید در حالی که آگاهی از فرهنگ های دیگر را افزایش دهند . در عین حال حاوی خط و مشی هایی برای تأمین توسعه و فرهنگ های ملی باشند زیرا فرهنگ هر ملت در ارتباط با دیگر فرهنگ هاست که هویت خویش را تعالی می بخشد و واقعیت های موجود نیز آن را تایید می نمایند با وجود جهان کنونی بر خلاف انتظار به سوی یک نظام چند قطبی به پیش می رود .

زیرا پویش های محلی از نیاز مردم به فرهنگ های بومی ، عادت و هنجارهای قومی آنها سرچشمه گرفته و پدیده ای جدا ناپذیر از زندگی آنها است .

بنابر آنچه گفته شد توسعه صنعت توریسم، تشکیلات جهانگردی را توسعه داده و باعث از بین رفتن نمودهای منفی و افزایش فرصت های اجتماعی می شود. نتایج مرور و بررسی کتب و پژوهشهای انجام شده پیرامون توریسم حاکی از آن است که  بین توریسم و توسعه اقتصادی رابطه متقابل وجود دارد و گردشگری در مراحل اولیه توسعه مؤثرترین آثار اقتصادی را در یک کشور جهان سوم دارد………………