توضیحات

بررسی تاثیر یادگیری همیاری بربهبود بیان نوشتاری دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یادگیری همیاری بربهبود بیان نوشتاری دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه می‌پردازد. جامعه آماری این تحقیق ۷۲ نفر بود ، که به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه ۳۶ نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند. از پرسشنامه تحلیل بیان نوشتاری برای بررسی و نمره گذاری متون بیان نوشتاری استفاده شده است. به منظور اطمینان محقق از یکسان بودن توانایی نوشتن گروه ها ، هر دو گروه در یک دوره بیان نوشتاری شرکت نمودند و پیش آزمون تحلیل بیان نوشتاری انگلرت(۱۹۹۰) از آنها به عمل آمد که تفاوت نداشتند. برای انجام این پژوهش ، گروه آزمایش به ۱۲ گروه سه نفره تقسیم شدند که هر گروه با هم  انشا می‌نوشتند. هر جلسه دو موضوع به دانش آموزان داده می‌شد و آنها به دلخواه یکی را انتخاب می‌کردند.در حالی که گروه کنترل به روش معمول,تک تک انشا می‌نوشتند. پس ار پایان جلسه دهم از  دو گروه ، پس آزمون به عمل آمد و همگی  انشای یک نفره نوشتند. نتایج نمرات نشان داد که عملکرد گروه آزمایش بهتر از گروه گواه بوده است و یادگیری گروهی می‌تواند تاثیر مثبتی بر انشای دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری داشته باشد چرا که دانش آموزان می‌توانند با مشورت از عقاید یکدیگر استفاده نمایند ، راجع به انشای یکدیگر اظهار نظر کنند و در نتیجه پیشرفت نمایند.

۱۶۷ صفحه فایل ورد (Word) فونت ۱۴ منابع دارد 

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید 

انجام پروپوزال،مقاله و پایان نامه روانشناسی در کوتاهترین زمان با موضوعات خاص شما. منتظر تماس شما هستیم

 لطفا دقت کنید این پایان نامه نمودار و جداول در فصل چهارم ندارد و باتخفیف زیاد روی سایت قرار داده شده

مقدمه

بیان نوشتاری یکی از مهم ترین مسائل محققان یادگیری و زبان است. بعضی از دانش آموزان شکایت می‌کنند که با وجود شناخت قواعد دستوری و معنایی یاد نمی‌گیرند بنویسند باید توجه داشت گرچه نمی‌توانند نویسنده شوند ، اما می‌توانند بهتر و سازمان یافته تر بنویسند. در این میان دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه مشکلات پیچیده تری در بیان نوشتاری دارند.

کاپلان وسادوک (۱۹۹۱) ترجمه پور افکاری (۱۳۷۲) بیان می‌کنند ، اکثر کودکان با ناتوانی در بیان نوشتاری ، با بالا رفتن سن و رفتن به کلاس های بالاتر ، جملات کتبی و شفاهی شان ، ابتدایی تر و عجیب تر شده و نسبت به سطح مورد انتظار پایین تر به نظر می‌رسند. کلمات انتخابی آنها اشتباهی و نا مناسب ، پاراگراف ها آشفته و فاقد توالی و کلام مناسب است. با افزایش تعداد و انتزاعی شدن خزانه لغات ، توانایی آنها نیز برای هجی کردن درست کاهش می‌یابد.

اکثر کودکان به دلیل احساس بی کفایتی و شکست در کار و تحصیل ، دچار ناامیدی و در نتیجه درماندگی و افسردگی می‌گردند. عدم رضایت شخصی از نوشته ، تمسخر هم کلاسی ها و سرزنش معلم و والدین ، کم کم این باور را در فرد بوجود می‌آورند که نمی‌تواند چیز خوبی بنویسد و منجر به پایین آمدن اعتماد به نفس و خود پنداره تحصیلی  او می‌گردد.

چنانچه افراد مبتلا به ناتوانی در بیان نوشتاری ، مداخله کمکی دریافت نکنند ، در انطباق اجتماعی ، در زمینه مهارت های نگارش دچار مشکلات زیادی خواهند شد (انزابی ۱۳۵۳).

کار گروهی به افراد فرصت بیشتری می‌دهد تا با عقاید و ایده های دیگران آشنا شوند و مدل های مفیدی را برای یادگیری نوشتن بیاموزند. در تحقیقات متعدد تاکید شده است که کار گروهی ، کلید موفقیت یادگیری و به طور کلی زندگی است ( کالو ، جیکوبس ، کیم ولی ۱۹۹۹ ، کلادرسون ، جیکوبس ، روتنبرگ ، پاتریک ، ویلر ، ۱۹۹۶ ).

برخی از دانشمندان عقیده دارند که روش همیاری ( تعاونی-  مشارکتی – دو نفره ) با کار گروهی یکسان نیست( لغت نامه آکسفورد ،  ۱۹۹۷ ). اما برای اهداف این تحقیق ، یکسان فرض شده اند.

بیان مساله

کسانی که روحیه تعاونی را در گروه ها در می‌یابند ، برای کنش های دیگر اعضاء ارزش بیشتری قائل می‌شوند. بنابراین می‌توان دانش آموزان را در گروه های یادگیری همیار ، به کمک رسانی دانش آموزان مبتلا به مشکلات و ناتوانی های یادگیری ترغیب نمود. در این روش اعضا قادر به باز بینی عملکرد یکدیگر و تدارک پس خوراند برای کسانی هستند که در یادگیری تکالیف جدید مشکل دارند. دانش آموزان توان مندتر و متوسط می‌توانند از زمان خود جهت توضیح مفاهیم اساسی به دانش آموزانی استفاده کنند که ناتوانی یادگیری دارند (اچ ، ۱۹۴۹). در نتیجه یادگیری همیاری امکان ادغام اجتماعی دانش آموزان دارای نیازهای ویژه را زیاد می‌کند و یک پیامد محتمل می‌تواند نگرش برد بارانه نسبت به کسانی باشد که از نظر توانایی ، زمینه تحصیلی ، اجتماعی … متفاوت هستند ( به نقل از جالفانت ، ترجمه رونقی ، ۱۳۷۷). بلوسر ، ۱۹۹۲ به نقل از برانت ۱۹۸۷ ، تحقیقات زیادی را در این زمینه مورد بررسی قرار داده که همگی اثر بخشی این روش را تایید می‌نمایند از جمله: فلدر[۱]  (۱۹۹۷) ، تعامل زیاد دانش آموزان در گروه و وابستگی مثبت آنان به یکدیگر ، منجر به هدایت اعضای گروه برای یادگیری عمیق در تعامل یادگیری سطحی می‌شود ( انتوایستله و تیت[۲] ۱۹۹۴) ، اعتماد به استعداد دیگران به علت دریافت پاداش فردی و گروهی در فرایند ارزیابی, موجب تقویت وابستگی یه یکدیگر و همبستگی مثبت می‌شود ( بیرد و وایت[۳] ۱۹۸۴)؛ در یاد گیرنده احساس مورد احترام بودن و تعلق به دیگری را ایجاد می‌کند و سیستم پشتیبانی اجتماعی قوی را به وجود می‌آورد (کوهن و ویلیز[۴] ۱۹۸۵) و سطح آگاهی دانش آموزان نسبت به نیاز آنها به روابط سالم و مثبت، بالا می‌رود ( پنتیز[۵] ۱۹۹۶ ، کوهن و کوهن ۱۹۹۱) و مهارتهای روابط اجتماعی شاگردان توسعه پیدا می‌کند؛ عزت نفس در نتیجه تحریک دانش آموزان برای شرکت در فرایند یادگیری ، افزایش می‌یابد ( جانسون و جانسون ۱۹۸۹) و اضطراب ناشی از روبه رو شدن با موقعیت های جدید و نا آشنا را در دانش آموز کاهش می‌دهد ( کسلر ،  پرایس و وتمن[۶] ۱۹۸۵) یادگیری از طریق همیاری ، فرصت -های بسیاری برای ارزیابی متناوب دانش آموزان فراهم می‌کند ( پنتیز و پنتیز ۱۹۹۶) و دانش آموزان به طور مداوم مشغول ارزیابی خودشان ، گروه شان و روش های کلاسی هستند  ( می‌یرو پنتیز ۱۹۹۶) و اضطراب امتحان به طور معنی داری کاهش می‌یابد ( جانسون و جانسون ۱۹۸۹) دانش آموزان در به دست آوردن شناخت و آگاهی از مسائل و چگونگی کاربرد طرح ها و فعالیت های بیرون از کلاس حرفه‌ای می‌شوند و با به دست آوردن نتایج بهتر به ماندن در مدرسه تمایل بیشتری نشان می‌دهند. (هگمن و کوپر[۷] ۱۹۹۴ ، هیس[۸] ۱۹۸۶) توسعه نگرش های مثبت معلم و شاگرد ( جانسون و جانسون ۱۹۸۹) بهبود و اصلاح نسبی اطلاعات پایه ، انتقال اطلاعات به دوره بعدی و ارتقاء توجه و انضباط کلاسی ( فلدر ۱۹۹۷) و وجود ارتباط مثبت قوی بین توجه کلاسی و موفقیت در دوره ها و کمک به ارتقاء و بهبود عملکرد ( جانسون و جانسون ۱۹۸۹) از دیگر اثرات سودمند یادگیری از طریق همیاری است.

جانسون و جانسون ( ۱۹۸۷) با استناد به بررسی فرا تحلیلی ۱۹ مطالعه و بررسی در مورد یادگیری مشارکتی ، اعلام می‌کنند که یادگیری از طریق همیاری نسبت به تجارت یادگیری فردی و رقابتی ، پیشرفت بیشتری را ایجاد می‌کند ( نقل از بلوسر ۱۹۹۲). آنها هم چنین مطالعات مربوط تا سال ۱۹۸۷ را مورد بازنگری و بررسی قرار داده اند. بررسیهای فوق؛ پیشرفت برای همه سطوح توانایی و استعداد شامل قوی ، متوسط و ضعیف ، افزایش فرایندهای تفکر سطوح بالا ، درک و فهم عمیق ، ایجاد تفکر انتقادی و ایجاد روابط مفید و سازنده همسالان را نشان می‌دهند. دانش آموزان مهارت های اجتماعی بهتری را از خود نشان می‌دهند و حمایت های اجتماعی بیشتری برای همسالان خود تدارک می‌بینند. احترام به خود یا عزت نفس در سطوح بالایی شکل می‌گیرد. به علاوه یک مزیت جنبی فرعی نیز وجود دارد: همچنانکه معلمان به دانش آموزان آموزش می‌دهند که چگونه جزئی از یک گروه سازنده و مفید باشند و چگونه تضادها و تعارض ها را مهار کنند ، خود نیز مهارت‌های اجتماعی لازم را می‌آموزند و می‌توانند در رابطه با هم کارانشان به کار ببرند ( برانت ۱۹۸۷ به نقل از بلوسر[۹] ۱۹۹۲).

جانسون و جانسون (۱۹۸۴) در تجزبه و تحلیل ۹۸ مطالعه و بررسی در مورد تاثیر کار فردی ، رقابتی و همیاری در همبستگی میان فردی, بین نمونه های دانش آموزی همگن و ناهمگن ، که بین سالهای ۱۹۴۴ الی ۱۹۸۲ منتشر شده , به ۲۵۱ نتیجه رسیدند و تشخیص دادند که همبستگی بین گروه های دانش آموزی همگن و هم چنین گروه های نا همگن و از قومیت و فرهنگ های مختلف و هر دو دسته دانش آموزان سالم و ناتوان ، پیشرفت قابل توجهی داشته است ( لویو[۱۰] و همکاران۲۰).

از آنجا که مشکلات یادگیری به دلیل مشکلات شناختی ذاتی و یا نتیجه مسائل آموزشی و محیطی هستند ، بنابراین راهبردهای نا کار آمد و نا کافی می‌توانند بر شدت مشکل و یا سطح پیشرفت کودک تاثیر بگذارند ( تلخیص از برنان[۱۱] ۱۹۷۹ ، به نقل از و مک شین ، ترجمه احمدی و اسدی ، ۱۳۷۶).

بنابراین در این پژوهش این مسئله مطرح شده که آیا استفاده از روش یادگیری همیاری به عنوان یک راهبرد حل مساله گروهی، می‌تواند بر بهبود و اصلاح  راهبردهای یادگیری بیان نوشتاری دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ویژه موثر باشد؟

اهمیت مساله

همیاری ، ارتباط بین دانش آموزان را ترغیب می‌نماید ، در نتیجه یادگیری بهتر و بهبود مناسبات بین شخصی را منجر می‌گردد. چنین ارتباطی ، یادگیری معنی دار را تسهیل  می‌نماید ( وب[۱۲]۱۹۸۵). درک و فهم بیشتر محتوا ، پیامد چنین موقعیتی است. دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری در صورتی که به مبادله اطلاعات با هم سالان خود بپردازند ، محتوای دروس را بهتر می‌فهمند ( به نقل از چالفانت ، ترجمه رونقی ، ۱۳۷۷).

بنابراین پژوهش حاضر که به بررسی رابطه بین یاد گیری همیاری و بهبود بیان نوشتاری  همیاری بیان نوشتاری دانش آموزان با نا توانی یادگیری ویژه می‌پردازد ، می‌تواند حداقل در زمینه های زیر دارای اهمیت و کاربرد باشد:

–        دستیابی به یادگیری آسان و معنی دار.

–        افزایش یادگیری با بحث و تفحص گروهی.

–        آشنایی دانش آموزان با راهبردهای یادگیری متفاوت در کلاس

–        تقویت روحیه فعالیت های جمعی و مشارکتی (روحیه تعاون)

–        دانش آموزمحور بودن کلاس به جای معلم محور بودن آن

–        آموزش مهارت های اجتماعی و احترام متقابل همراه با یادگیری گروهی

–        شرکت فعال دانش آموزان در انجام تکالیف کلاسی، با هر توانایی

–        ایجاد نگرش های مثبت بین دانش آموزان ، بین دانش آموزان و معلم ، بین دانش آموزان وتکالیف درسی و مدرسه.

–        بالا رفتن انگیزه و اعتماد به نفس تک تک دانش آموزان

هدف تحقیق

هدف این پژوهش ، بررسی تاثیر یادگیری همیاری بر بهبود بیان نوشتاری دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه می‌باشد.

فرضیه تحقیق                                                                                                                 ۱آموزش یادگیری همیاری بر بهبود بیان نوشتاری دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه تاثیر دارد.

تعریف نظری

– یادگیری از طریق همیاری:

استفاده از تکنیک ها و روش های آموزشی که شاگردان از همه سطوح عملکردی ( ضعیف ، متوسط و قوی) در گروه های کوچک درون کلاسی ، برای رسیدن به اهداف گروه با یکدیگر کار و فعالیت می‌کنند ، اشاره دارد ( اسلاوین[۱۳] ۱۹۸۷ به نقل از کرک ، ۱۹۹۷).

– ناتوانی یادگیری ویژه

این اصطلاح به کودکانی اطلاق می‌شود که در یک یا چند فرایند روان شناختی اختلال داشته باشند. این فرایندها شامل درک و فهم و یا استفاده از زبان به صورت بیانی و یا نوشتاری می‌باشد ، که در آنها اختلال، خودش را به صورت توانایی ناقص برای شنیدن ، صحبت کردن ، خواندن ، نوشتن، هجی کردن و یا انجام محاسبات ریاضی نشان می‌دهد. این اختلالات شامل مواردی از قبیل معلولیت‌های ادراکی ، آسیب های مغری ، کمترین بدکاری موثر مغری ، نارسا خوانی و زبان پریشی تحولی می‌گردد. این اصطلاح در برگیرنده کودکانی نیست که مشکلات یادگیری آنها اصولا در نتیجه معلولیت‌های بینایی ، شنوایی و یا حرکتی ، عقب ماندگی ذهنی ، اختلالات هیجانی و یا محدودیت های محیطی، فرهنگی و اقتصادی بوجود آمده است ( چالفانت ، ترجمه رونقی ، ۱۳۷۷).

ناتوانی یادگیری ویژه در زمینه بیان نوشتاری:

– راهنمای آماری و تشخیص روانی DSM_ IV (1992) ، سه ملاک را برای تشخیص در نظر گرفته است:

الف- مهارت های نگارش ، بر مبنای آزمون های میزان شده فردی ( یا ارزیابی های عملی مهارت‌های نگارش) ، به طور قابل ملاحظه ای پایین تر از آن است که با توجه به سن زمانی ، هوش سنجیده شده و آموزش متناسب با سن انتظار می رود.

ب- اختلال مذکور در الف به طور قابل ملاحظه با پیشرفت تحصیلی یا فعالیت های روزمره زنـدگی که مـستلزم انشای مـتون کتبی است ( مثـل نوشتن جمـلات درسـت از نظر دستوری وپاراگراف  های منظم) تداخل می‌کند.

ج- اگر نقص حسی وجود داشته باشد ، مشکلات در مهارت های نگارش فراتر از حدی است که معمولا با آن نقص همراه است ( کاپلان و سادوک ، ترجمه پور افکاری ۱۳۷۹).

تعریف عملیاتی

– یادگیری از طریق همیاری:

در پژوهش حاضر ، یادگیری از طریق همیاری ، عبارت است از مداخله در سازماندهی کلاس در گروه های کوچک سه نفره دختر و پسر ( پایه سوم ، چهارم ، پنجم) که برای انجام تکالیف بیان نوشتاری ، با استفاده از روش های حلقه های یادگیری و تفحص گروهی ، با هم به کار و فعالیت می‌پردازند.

– ناتوانی یادگیری ویژه در زمینه بیان نوشتاری:

دانش آموزانی که علی رغم برخورداری از هوشبهر طبیعی (۱۱۰-۹۰) ، در بیان نوشتاری به طور معنی داری از هنجار جامعه آماری خود عقب ترند و این افت به علت نارسایی در کنش وری حسی ، حرکتی ، هوشی و رفتاری نیست و از طریق پرسشنامه تحلیل محتوای بیان نوشتاری ( با توجه به مدل انگرت[۱۴] ۱۹۹۰) سنجیده می‌شوند

……………………….

…………………………………………………………..

جامعه هدف

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه های سوم چهارم و پنجم ابتدایی است که دارای ناتوانی یادگیری ویژه در زمینه بیان نوشتاری هستند ودر مدارس آموزش و پرورش ناحیه یک شهری در سال تحصیلی ۸۳-۸۲ ثبت نام نموده اند و تحصیل می‌کنند.

طرح پژوهش

تحقیق حاضر کاربردی و از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل[۱] می‌باشد. در این نوع پژوهش, محقق مایل است مقایسه کند تغییر ایجاد شده ناشی از اجرای متغیر آزمایشی بوده است یا عوامل دیگر. رخدادهای همزمان با اجرای پژوهش را نیز کنترل می‌نماید(دلاور۱۳۷۶).

نمونه و روش نمونه گیری

نمونه[۲] این تحقیق تعداد ۷۲ نفر از جامعه تحقیق را در برمی‌گیرد که به طور تصادفی به دو گروه ۳۶ نفری آزمایش و گواه تقسیم می‌شوند و همگی دارای ناتوانی یادگیری ویژه هستند.

از آنجا که در طرح های آزمایشی با پیش آزمون وپس آزمون از روش نمونه گیری تصادفی استفاده می‌شود (دلاور۱۳۷۶)بنابراین در این پژوهش نیز از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده می‌شود و ۹ مدرسه به قرعه از بین ۸۵ مدرسه ابتدایی ناحیه یک شهری انتخاب شده و توضیحات و فرم های لازم در اختیار معلمین و مسئولان مدارس قرار داده می‌گردد سپس از بین انشاهای فرستاده شده دانش آموزان, توسط معلم هایشان وانجام بررسی های لازم ،نهایتاً  تعداد ۷۲ دو نفر به قید قرعه انتخاب  می‌گردند.

ابزار پژوهش[۳]

ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس تجدید نظر شده هوشی و کسلر[۴] برای کودکان, جهت بررسی توانایی هوشی، معیارهای راهنمای تشخیصی آماری بررسی اختلال های روانی (۱۹۹۴)[۵] پرسشنامه راتر معلم برای بررسی مشکلات رفتاری, پرسشنامه های ارزیابی خواندن, نوشتن, حساب و بیان نوشتاری برای بررسی توانایی های تحصیلی، ۵ فرم آموزش روشها و راهبردهای شناختی بیان نوشتاری برای آموزش بیان نوشتاری (انگلرت) و پرسشنامه تحلیل بیان نوشتاری (انگلرت, ۱۹۹۰) برای ارزشیابی بیان نوشتاری( پیش– آزمون و پس –آزمون).

الف-مقیاس تجدید نظر شده هوشی و کسلر برای کودکان ۱۹۷۴

این مقیاس در سال ۱۹۶۹ توسط دیوید وکسلر به منظور سنجش هوش کودکان ۱۵-۵ ساله تهیه شده است (شرفی ۱۳۷۹) و در سال ۱۹۷۴ مورد تجدید نظر و هنجارهایی قرار گرفته است. تطبیق و ترجمه و هنجاریابی آزمون در ایران درسالهای ۱۳۶۳ و ۶۴ انجام شده است و ۱۹۲ ماده آن با توجه به تفاوت های فرهنگی به ۸۴