توضیحات

بررسی رابطه بین اثر بخشی محدودیت سازمانی و منابع قدرت مدیران ادارات هفتگانه آموزش و پرورش تهران

اگر تمدن را تسلط بر طبیعت تعریف کنیم،تغییراتی را که تکنولوژی محدودیت در شئون مختلف زندگی بشر پدید می آورد، میتوان موجد تحولی عظیم در مسیر تمدن و انقلابی در «محدودیت» به شمار آورد.

یکی از مسائل مهم اداری،محدودیت و چگونگی تاثیرآن در روند پیشرفت و توسعه و ترقی سازمان می باشد وبه این دلیل است که دانشمندان و محققان علوم اداری،محدودیت را به منزله سلسله اعصاب سازمان و از ارکان مهم و اساسی آن شمرده اند. به عقیده ایشان،همانگونه که انسان بدون صحبت کردن و به کار گرفتن حرکات و اشارات چشم،دست ویا سایر اندام ها نمی تواند با محیط خارج و افراد ارتباط بر قرار نموده و به عبارتی دیگر پیامی را منتقل کند و یا دریافت نماید،سازمان نیز بدون استقرار ارتباط درون و برون سازمانی نمی تواند ماموریت و تکالیف محول را به انجام برساند. در واقع تعامل انسان و سازمان با محیط پیرامون خود از طریق اعمال و حرکاتی که آن را محدودیت می‌نامند، شکل می‌گیرد. به بیانی دیگر محدودیت مبین نحوه و چگونگی توزیع وتبادل عقاید،افکار و اطلاعات از طریق کتبی،شفاهی،علامات و حرکات به منظور راهنمایی و هدایت رفتار کارکنان سازمان در مبادله پیام می‌باشد.

محدودیت در سازمان موجد قدرت و وسیله ای برای به کار گرفتن بهینه اختیارات قانونی و اداری و اعمال آن در طول سلسله مراتب سازمانی می‌باشد.محدودیت اغلب به صورت موازی در کنار مجاری اختیارات رسمی قرار دارد و عامل تسهیل جریان کار در سازمان می باشد وادامه فعالیتها به گونه ای  مثبت ومفید،بدون وجود شبکه های ارتباطی کارآمد امکان چندانی ندارد.

  ۱۳۰ صفحه  فایل ورد فونت ۱۴ منابع دارد

پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید

ا

-۱) جامعه آماری

جامعه آماری به کل گروه افراد، وقایع یا چیزهایی اشاره دارد که محقق می‌خواهد به تحقیق درباره آن بپردازد. (صائبی و شیرازی، ۱۳۸۱).

در پژوهش حاضر جامعه آماری شامل دو گروه به شرح ذیل می‌باشد:

الف- مدیران: که شامل کلیه مدیران دوایر مختلف ادارات هفتگانه آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی ۹۱-۹۰ می‌باشد. لازم به ذکر است که تعداد جامعه آماری مدیران ، ۱۴۷ نفر می‌باشد .

ب- کارکنان : که شامل کلیه کارکنان دوایر مختلف ادارات هفتگانه آموزش و پرورش تهراندر سال تحصیلی ۸۵-۸۴ می‌باشد. لازم به ذکر است که تعداد جامعه آماری کارکنان،  ۷۴۵ نفر می‌باشد.

۳-۲) گروه نمونه

گروه نمونه مجموعه کوچکی از جامعه آماری است مشتمل بر برخی اعضاء که از جامعه آماری انتخاب شده‌اند. به عبارت دیگر تعدادی از اعضای جامعه آماری (امانه همه) که گروه نمونه را تشکیل می‌دهند. گروه نمونه یک مجموعه فرعی از جامعه آماری است که با مطالعه آن محقق قادر است نتیجه را به کل جامعه آماری تعمیم دهد. (صائبی و شیرازی، ۱۳۸۱).

در پژوهش حاضر  تعداد ۷۸ مدیر از جامعه آماری مدیران  ادارات هفتگانه آموزش و پرورش تهران به عنوان گروه نمونه مدیران و همچنین تمامی کارکنان تحت نظر گروه نمونه مدیران، به روش تمام شماری ، ‌به عنوان گروه نمونه کارکنان انتخاب شدند.

۳-۳) روش و طرح نمونه‌برداری

در پژوهش حاضر، از جامعه آماری مدیران که شامل کلیه مدیران دوایر مختلف ادارات آموزش و پرورش هفتگانه تهراندر سال تحصیلی ۸۵-۸۴ می‌باشند، گروه نمونه مدیران با استفاده از روش تصادفی ساده با کمک جدول اعداد تصادفی انتخاب شده‌اند. در استفاده از جدول اعداد تصادفی، باید حجم جامعه را مورد نظر قرار داد (N). سپس به تعداد ارقام تشکیل دهنده حجم جامعه، ستون یک رقمی در جدول اعداد تصادفی منظور داشت. پس از آن یک نقطه شروع به طور تصادفی برای انتخاب واحدها اختیار کرد . سرانجام عمل انتخاب را از این نقطه آغاز کرده و هر عددی که کوچکتر یا مساوی N باشد را به عنوان نمونه انتخابی منظور داشت. (سرمد و دیگران ، ۱۳۷۸).

همچنین از جامعه آماری کارکنان که شامل کلیه کارکنان دوایر مختلف ادارات آموزش و پروش هفتگانه تهراندر سال تحصیلی ۸۵-۸۴ می‌باشند، کلیه کارکنانی که تحت نظر گروه نمونه مدیران مشغول به کار می‌باشند انتخاب شده‌اند.

در واقع روش انتخاب کارکنان روش تمام شماری می‌باشد و علت انتخاب این روش، محدودیت کارکنان تحت نظر مدیران می‌باشد. به گونه‌ای که در برخی از دوایر، کارکنان تحت نظر مدیر مربوطه به یک الی دو نفر محدود می‌شدند.

۳-۴) حجم نمونه

همانطور که پیش از این ذکر شد گروه نمونه کارکنان ، به روش تمام شماری و از بین کارکنانی که تحت نظر مدیران گروه نمونه مشغول به کار می‌باشند انتخاب شدند.

-۱-۸) اثربخشی در محدودیتمیان فردی

محدودیتمیان فردی، همچون اشکال دیگر در رفتار انسان‌ها می‌تواند در دو حد نهایی بسیار اثربخش و بسیار غیر اثربخش مطرح شود. به احتمال بسیار فراوان، هیچ رفتار متقابل انسانی نمی‌تواند کاملا موفقیت آمیز و یا کاملا با شکست و ناکامی باشد. می‌تواند بهتر شود و در مقابل احتمال بدتر شدن آن نیز می‌رود. به عبارت دیگر مفهوم نسبیت در رفتارهای انسانی و بالمآل در ارتباط میان اشخاص کاملا حکم فرماست.

اثربخشی محدودیتمیان فردی شامل دو بعد اساسی است. اول بعد عمل گرایانه [۱] که در اینجا اثربخشی محدودیتمتوجه دستاورد و موفقیت رسیدن به اهداف و خواسته‌های ارتباط گیرنده یا فرستنده پیام است. دوم بعد خشنودی شخص [۲] است که در این مورد اثربخشی کنش ارتباطی، به لذت و شعفی که از آن برای دست اندرکاران ارتباط حاصل می‌شود مرتبط می‌شود. اگر دست‌اندرکاران فراگرد ارتباط میان شخصی از ارتباط خود لذت مورد نظر را تحصیل کنند، با معیار خشنودی می‌توان گفت که کنش اثربخش می‌باشد. باید در نظر داشت با توجه به این تقسیم‌بندی نباید تصور شود که این ابعاد همواره از یکدیگر منفک بوده و هر کدام جداگانه عمل می‌کنند. اغلب خشنودی یک نفر از کنش ارتباطی موکول به این است که چقدر به اهداف خود رسیده و به چه میزان از آن فاصله دارد. از سوی دیگر می‌توان گفت بسیاری از مواقع رسیدن به اهداف و احساس موفقیت مبتنی بر سطحی از رضایت است که از کنش متقابل [۳] حاصل شده است.

۲-۱-۹) ویژگی‌های اثربخشی

ویژگی‌های اثربخشی به پنج ویژگی عمده قابل تفکیک‌اند. باید توجه داشته باشیم هرچند این پنج ویژگی در وهله‌ی اول کیفی به نظر نمی‌رسند، اما باید گفت علاوه بر این ویژگی‌های کیفی که باعث افزایش اثربخشی محدودیتمی‌شوند، می‌باید میزان کمیت آن‌ها نیز مورد نظر باشند. همواره وجود این پنج ویژگی ممکن است به اثربخشی کنش ارتباطی نینجامد و نیز نبود آن‌ها ممکن است به غیر اثربخش بودن کنش ارتباطی ختم نشود اما شکی در آن نیست که به طور معنی‌داری بر اثربخشی تأثیر دارند. این پنج ویژگی‌ عبارتند از : گشودگی [۴]، همدلی [۵]، حمایتگری [۶]، مثبت‌گرایی [۷] و تساوی [۸]. (فرهنگی، ۱۳۸۰).

۲-۱-۹-۱) گشودگی

مفهوم کیفی گشودگی حداقل در سه جنبه اساسی ارتباط میان فرد اثر خود را بروز می‌دهد و بر این فعالیت اجتناب‌ناپذیر بشری تأثیر خود را می‌گذارد. اول و شاید یکی از واضح‌ترین و بدیهی‌ترین جنبه‌های آن این است که، محدودیتگیرنده‌ی موثر یا فرستنده پیام در محدودیتمیان فردی می‌باید شایق باشد که خود را در مقابل طرف‌های ارتباطی خود بگشاید و با یک گشادگی نسبی با آنان مواجه شود. مقصود از گشودگی به سادگی عبارت است از همان اشتیاق به «خودگشودگی [۹]» که در برگیرنده‌ی اطلاعاتی در مورد خود است که به صورت طبیعی هر کس بتواند آن را در بخش پنهان [۱۰] «پنجره جوهری» خود نگهدارد.

دومین جنبه از گشودگی بیانگر اشتیاق فرستنده‌ی پیام یا مبدأ ارتباطی به وانمود کردن و بروز دادن صادقانه‌ی محرکات وارد بر خود است و اینکه بر او چه تأثیری نهاده‌اند. اغلب انسان‌ها علاقه‌مندند و می‌خواهند که دیگران در مقابل گفته‌ها و یا اعمال آن‌ها عکس‌العمل‌ واضحی از خود نشان دهند. هیچ‌کس دوست ندارد که دیگران در برابر او با گاردی بسته قرار گیرند. این بسته بودن موجب هراس هر آدمی می‌شود . این هراس ممکن است به آن حد برسد که او را وادار به عمل و یا عکس‌العمل‌های غیرطبیعی و حاد کند. هیچ چیز بدتر و دردآورتر از بی‌تفاوتی [۱۱] نیست. حتی عدم تفاهم و عدم توافق در بسیاری از موارد از بی‌تفاوتی پذیرفتنی‌تر است.

سومین جنبه از گشودگی که برای اولین‌بار توسط «آرتور بوچنر [۱۲]» و «کلیفورد کلی [۱۳]» مطرح شده است، با مفهوم تملک احساسات و تفکرات مرتبط است . با توجه به چنین مفاهیمی، گشودگی چنین تعبیر می‌شود که شخص مورد نظر احساسات و تفکرات خود را که کاملا در اختیار اوست و خود به آن‌ها کاملا واقف است و مسئولیت آن‌ها را به عهده دارد،  به اطلاع دیگری یعنی دریافت کننده‌ی پیام برساند . عموماً‌ افراد خود مسئول احساسات و تفکرات خویش می‌باشند و سعی نمی کنند آن را از خودمنفک کرده و به دیگران انتقال دهند، مگر آنکه مجبور شوند و یا اینکه هدف خاصی از آن داشته باشند. (همان منبع).

۲-۱-۹-۲) همدلی

شاید یکی از دشوارترین جنبه‌های کیفی محدودیتتوانایی به کارگیری همدلی در یک رابطه متقابل است. به این معنی که آغازگر فراگرد ارتباطی، توانایی درست ارایه همدلی به دیگری را داشته باشد. همدلی کردن با کسی یعنی احساس او را درک کردن . آن گونه که «بک رچ»  به همدلی پرداخته است، شاید بهتر بتوان به معنی آن پی برد. او چنین گفته است: «همدلی توانایی یک فرد است که به گونه‌ای تجربی دریابد که فرد دیگر چه تجربه‌ای در یک لحظه‌ی موعود و در یک چارچوب مشخص و با توجه به نظر خویشتن دارد.» «شافر[۱۴]» بر این باور است که «همدلی تجربه‌ی درونی قابل درک و در میان نهادنی با دیگری برای مقطعی از وضعیت روانی او می‌باشد.» در نقطه مقابل همدردی کردن [۱۵] ، عبارت است از احساس کردن فرد دیگر یا به عبارت دیگر نسبت به دیگری حسی در درون خود پدید آوردن. مثلا برای کسی متأسف شدن به علت مشکلی که برای او پدید آمده است.

به گفته «گرین سون[۱۶]» کسی نمی‌تواند به احساس ظریف و پیچیده دیگری دسترسی پیدا کند مگر آنکه احساس او را دریابد و آن را تجربه کند که این خود همدلی نامیده می‌شود. این خود نوع ویژه‌ای از ادراک است که کسی را قادر می‌سازد که بتواند طرف مقابل خود را از نظر عاطفی و ذهنی کاملاً دریابد و آنچه تجربه کرده است او نیز بدون تجربه احساس کند.  «تراکس [۱۷]» مهارت ارتباطی هر کس را به تعریف او از همدلی مرتبط می‌کند. «تراکس» می‌گوید: همدلی صحیح هم حساسیت نسبت به احساسات موجود و هم تسهیلات لازم کلامی برای ارتباط با دیگری را در برمی‌گیرد که موجب درک و تفاهم بیشتر و نیز استفاده صحیح از زبان برای القای مفاهیم می‌شوند. (فرهنگی ، ۱۳۸۰).

۲-۱-۹-۳) حمایتگری

یک رابطه میان فردی مؤثر و قابل اتکاء رابطه‌ای است که در یک فضای حمایتگرانه شکل گرفته باشد. محدودیتمیان فردی باز و همدلانه نمی‌تواند در یک فضای توأم با هراس و تهدید دوام یابد و دیریا زود به دشواری کشیده شده، منجر به گسستگی رابطه می‌شود. اگر شرکت کنندگان در یک فراگرد ارتباطی احساس کنند که از سخنان و کردار آنان انتقاد به عمل می‌آید و مورد تهاجم و ضرب و شتم قرار می‌گیرند، بلافاصله در لاک دفاعی فرو رفته، سعی در عدم گشودگی خویش می‌کنند. و از هر اقدامی که به نشان دادن خواسته‌ها و نیازها و یا مکنونات درونی آنها بینجامد، پرهیز می‌کنند.

۲-۱-۹-۴) مثبت گرایی

یک ارتباط میان فردی مؤثر، زمانی رخ می‌دهد که علاوه بر موارد یاد شده در فوق از مثبت‌گرایی نسبی بهره‌مند باشد. مثبت‌گرایی در یک ارتباط میان فردی حداقل به سه جنبه یا عوامل مختلف تکیه دارد. اول، ارتباط میان فردی زمانی به درستی شکل می‌گیرد و پرورش پیدا می‌کند که احترام مثبت و معینی برای خویشتن در نظر داشته باشیم. فردی که احساس ناخوشایندی نسبت به خود دارد بی‌تردید این احساس ناخوشایند را به نحوی به دیگران منتقل می‌کند و در آنان نیز این احساس ناخوشایند و منفی را شکل می‌دهد. در مقابل، کسانی که در مورد خود مثبت می‌اندیشند این احساس مثبت را به دیگران منتقل و آنان را وادار به مثبت پنداری می‌کنند…………………….