توضیحات
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
چکیده
جادو به عملی که از همیاری و دخالت یک یا چند نیروی صاحب اراده ماوراطبیعی
انجام می‌شود تلقی می‌شود یکی از جریانهایی است که از دیرباز به
فرهنگ عمومی جامعه بشری راه یافته است. خاستگاه جادوگری را می‌توان
تمدن‌های کهن بین‌النهرین دانست. در طول تاریخ حقوق کیفری در قرون
اولیه و قرون وسطی تا قرن هجدهم که اعمال کیفرهای بزه‌هایی همچون
جادو مهمترین اولویت حقوق کیفری آن زمان و نظم سیاسی- مذهبی است
بصورت وحشیانه بود و کیفرهای بدنی زجرآور و وحشتناک چون کیفر چرخ
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
، سوزاندن در آتش، اعدام و شکنجه‌های مخوف و کیفرهای و خفت‌آور و بعضاً
جزای نقدی را شامل می‌شود. اما در قرن هجدهم با متزلزل شدن بنیاد
حقوق کیفری قرون گذشته و وجود فلسفه روشنگری و اصلاح حقوق کیفری و
در قرن نوزدهم با تولید حقوق کیفری مدرن، جرم جادو و اعمال آن مجازاتهای
وحشتناک و غیرانسانی از حقوق کیفری خارج شد. در حقوق ایران در لایحه
جدید قانون مجازات اسلامی جادو جرم‌انگاری شده است و مجازات شدید
و سخت قتل برای آن تعیین شده است اگرچه این جرم‌انگاری تحت عنوان
مجازات حدی است و علی الظاهر از متون فقهی منبعث شده است اما متناسب با جرم و مبتنی بر عدالت و انصاف نیست.
۱۲۰ صفحه فونت ۱۴ فایل ورد منابع و پاورقی دارد
پس از پرداخت آنلاین میتوانید فایل کامل این پروژه را دانلود کنید
فهرست مطالب
عنوان
چکیده………………………………………………………………………………………………………….. ۱
فصل اول: کلیات
۱- کلیات………………………………………………..….………………………………………………… ۴
۱-۱- مفهوم جادو…………………………………………………………………………………………… ۵
۱-۲- ارکان و اجزا جادو………………………………………………………………………………….. ۶
۱-۲-۱- جادوگر…………………………………………………………………………………………….. ۶
۱-۲-۲- اعمال جادوگری ساحرانه و قوانین مربوط به آن………………………………………….. ۷
۱-۲-۳- روحی که جادوگر از آن مدد می‌جوید……………………………………………………… ۹
۱-۳- اقسام جادو…………………………………………………………………………………………… ۱۰
۱-۴- منشا جادو…………………………………………………………………………………………….. ۱۳
۱-۵- تاریخچه جادوگری (شروع و سیر تحولاتی آن در تاریخ بشریت)………………………. ۱۳
۱-۵-۱- جادو در میان اقوام بین‌النهرین………………………………………………………………… ۱۷
۱-۵-۲- جادو در میان آسیانی‌ها…………………………………………………………………………. ۱۸
۱-۵-۳- جادو در میان آریایی‌ها…………………………………………………………………………. ۱۹
۱-۵-۴- جادو پس از ظهور اسلام………………………………………………………………………. ۲۲
فصل دوم- جرم جادوگری و برخورد حقوق جزا با آن
۲-۱- قرون اولیه…………………………………………………………………………………………….. ۲۷
۲-۱-۱- بابل…………………………………………………………………………………………………. ۲۷
۲-۱-۲- آشور………………………………………………………………………………………………… ۲۸
۲-۱-۳- هیتی‌ها……………………………………………………………………………………………… ۲۹
۲-۱-۴- یونان باستان……………………………………………………………………………………….. ۳۱
۲-۱-۵- رم…………………………………………………………………………………………………… ۳۱
۲-۱-۶- ایران………………………………………………………………………………………………… ۳۲
۲-۲- قرون وسطی تا قرن هجدهم……………………………………………………………………… ۳۴
۲-۱-۱- سلسله مراتب دلایل در اثبات جرم جادوگری قرون وسطی تا قرن هجدهم……….. ۳۹
۲-۲-۱-۱- دلایل قطعی و کامل جادوگری……………………………………………………………. ۴۰
۲-۲-۱-۲- قراین جادوگری……………………………………………………………………………… ۴۱
۲-۲-۱-۲-۱- قراین قطعی……………………………………………………………………………….. ۴۱
۲-۲-۱-۲-۲- قراین بسیار محکم……………………………………………………………………….. ۴۲
۲-۲-۱-۲-۳- قراین ساده…………………………………………………………………………………. ۴۳
۲-۲-۱-۳- جنی شدن……………………………………………………………………………………… ۴۳
۲-۲-۱-۴- شکنجه‌گران…………………………………………………………………………………….
۴۴
۲-۲-۱-۵- قضات………………………………………………………………………………………….. ۴۴
۲-۲-۶- مراسم سوزاندن…………………………………………………………………………………… ۴۵
۲-۲-۲- جادوگری از قرن ۱۵ به بعد…………………………………………………………………… ۴۶
۲-۲-۲-۱- فرانسه…………………………………………………………………………………………… ۴۸
۲-۲-۲-۲- انگلستان………………………………………………………………………………………… ۶۴
۲-۲-۲-۳- اسپانیا……………………………………………………………………………………………. ۶۵
۲-۲-۲-۴- سوئد…………………………………………………………………………………………….. ۶۶
۲-۲-۲-۵- آلمان…………………………………………………………………………………………….
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
۲-۲-۲-۶- ویتنام……………………………………………………………………………………………. ۶۷
۲-۲-۲-۷- مغول…………………………………………………………………………………………….. ۶۷
۲-۲-۲-۸- مصر…………………………………………………………………………………………….. ۶۷
۲-۲-۲-۹- آمریکا…………………………………………………………………………………………… ۶۸
۲-۳- قرن هجدهم به بعد………………………………………………………………………………….. ۷۲
۲-۳-۱- جوامع غیرتمدن یا بدوی……………………………………………………………………….. ۷۲
۲-۳-۱-۱- جادوی قانونی………………………………………………………………………………… ۵۸
۲-۳-۱-۲- جادوی غیرقانونی……………………………………………………………………………. ۷۴
۲-۳-۲- جوامع متمدن……………………………………………………………………………………… ۷۴
۲-۳-۲-۱- اروپا و آمریکا…………………………………………………………………………………. ۷۴
۲-۳-۲-۲- آسیا …………………………………………………………………………………………….. ۷۶
۲-۳-۳- لایحه جدید قانون مجازات اسلامی و جرم‌انگاری سحر و جادو………………………
۸۰
۲-۴- جادوگری در اسلام و سایر ادیان………………………………………………………………… ۸۴
۲-۴-۱- جادوگر در اسلام………………………………………………………………………………… ۸۴
۲-۴-۱-۱- سحر در لغت…………………………………………………………………………………. ۸۴
۲-۴-۱-۲- سحر در اصطلاح…………………………………………………………………………….. ۸۵
۲-۴-۱-۳- واژه‌های که سحر شامل آنها می‌شود……………………………………………………… ۸۵
۲-۴-۱-۳-۱- کهانت……………………………………………………………………………………….. ۸۶
۲-۴-۱-۳-۲- طلسمات……………………………………………………………………………………. ۸۶
۲-۴-۱-۳-۳- شعبده…………………………………………………………………………………………………….۸۶
۳-۴-۱-۳-۴- عزایم………………………………………………………………………………………… ۸۷
۲-۴-۱-۴- انواع سحر……………………………………………………………………………………… ۸۷
۲-۴-۱-۵- فرق بین معجزه، کرامت و سحر………………………………………………………….. ۸۹
۲-۴-۱-۶- سحر از نظر قرآن کریم……………………………………………………………………… ۹۱
۲-۴-۱-۶-۱- واقعیت سحر از نظر قرآن کریم……………………………………………………….. ۹۳
۲-۴-۱-۷- حکم سحر از دیدگاه روایات………………………………………………………………. ۹۵
۲-۴-۱-۸- حکم سحر در فتاوای فقها و مباحث فقهی آنان………………………………………. ۹۷
۲-۴-۲- جادو در سایر ادیان……………………………………………………………………………… ۱۰۱
نتیجه……………………………………………………………………………………………………………………………۱۰۳
منابع و مآخذ ……………………………………………………………………………………………………………….۱۰۷
فهرست منابع فارسی……………………………………………………………………………………………………..۱۰۸
فهرست منابع عربی……………………………………………………………………………………………………….۱۱۲
سایت ها………………………………………………………………………………………………………………………۱۱۴
چکیده انگلیسی…………………………………………………………………………………………………………….۱۱۶
با نگاهی به تاریخ قضایی دنیا پرونده‌های زیادی در خصوص جادوگری
که شدیدترین مجازاتها در آن اعمال شده است از قرون اولیه مشاهده شده که بنظر می‌رسد همگی آنها در تاریخ حقوق جزا ثبت نشده است اما آن پرونده‌هایی که به ثبت رسیده است نشان می‌دهد جادوگری یکی
از جرایمی است که در تمامی نقاط جهان و در میان همه اقوام ملل، با درجات مختلف تمدن و در بین اکثر مجموعه‌های قوانین قدیم، یافت می‌شود.
ارتکاب این جرم، بنا به ماهیت و طبیعت خاص خود، بندرت ممکن بوده
است که از طریق دلیل به اثبات برسد. بطوریکه حتی در بعضی از قبایل پیشرفته‌تر، شخص متهم به جادوگری، یا به علت اشتهار به جادوگری و یا از این رو که جادوگر قبیله وی را متهم به جادوگری می‌نماید، بدون هیچ‌گونه
محاکمه و یا آزمایشی، از سوی قبیله خود کشته می‌شود. ولی
در میان اغلب اقوام متعلق به سومین مرحله کشاورزی و در مجموعه قوانین آنها، قضاوت الهی به اشکال مختلفی برای اثبات جرم جادوگری مورد استفاده
قرار می‌گرفته است. این قضاوت الهی، هم در قرون قدیم و هم در قرون وسطی وجود داشته و موقعی مورد استفاده قرار می‌گرفته است که دلایل شفاهی یا کتبی در بین نبوده است و غالباً بصورت آزمایشهای جسمی
از قبیل عبور از آتش، فرو بردن دست در آب‌جوش، شکنجه و به آب افکندن
بوده است. مردم ابتدایی برخلاف مردم قرون وسطی عقیده نداشتند
که در نتیجه قضاوت الهی، خداوند مجرم را رسوا خواهد کرد، بلکه این آزمایش‌ها را به منظور پایان بخشیدن به خصومتی که امکان داشت چندین نسل به درازا بکشد،
لازم می‌دانستند ولو اینکه غیرعادلانه باشد. به عنوان مثال در کد حمورابی
و حتی در اروپای مدرن (در انگلستان تا قرن هجدهم) محاکمه جادوگران با کمک قضاوت الهی بوسیله آب، در محدوده وسیعی عمل می‌شده است
. مجازات معمولی و رایج برای جادوگری مرگ بوده است که قوانین
مربوط به آن تا سال ۱۷۳۶ لغو نگردیده آخرین اعدام جادوگران در انگلستان در سال ۱۷۱۶ و در اسکاتلند در سال ۱۷۲۲ صورت گرفت.
در این فصل برخورد حقوق جزا با جادو را در قرون اولیه،قرون وسطی، عصر حاضر و از دیدگاه مذاهب مختلف بررسی می‌نماییم.
۲-۱- قرون اولیه
۲-۱-۱- بابل: در بابل افرادی که بعنوان ساحر و ساحره مرتکب جادوی
سیاه شده و منظور آنان وارد آوردن آسیب و زیان به دیگران بوده است، اعمال آنان خارج از چارچوب قانون تلقی می‌شده است.و بالعکس اعمال
کسانی که مبادرت به دفع اجنه می‌کرده‌اند، قانونی و شروع محسوب شده و این عده برخلاف جادوگران، مورد تکریم و احترام دیگران نیز بوده‌اند.
در ماده ۲ قانون (منشور) حمورابی آمده است: «اگر کسی دیگری را به جادوگری متهم کند، و نتواند ادعای خود را ثابت نماید، متهم می‌تواند به رودخانه رفته و در داخل آب غوطه‌ور شود. اگر در رودخانه غرق شد، شاکی
خانه او را تصاحب می‌کند و اگر رودخانه بی‌گناهی او را نشان داد و وی بدون صدمه از آب خارج گردید، کسی که او را متهم به جادوگری نموده باید کشته شود
و آن که از رودخانه سالم بیرون آمده می‌تواند خانه و اموال شاکی را ضبط کند.»[۱] با این توضیح که در ماده مذکور استفاده از اوردالی (داوری ایزدی) به عنوان دلیل قضایی برای اثبات موضوع پذیرفته شده است.
اما نکته قابل توجه در اینجا این است که در ماده ۱ قانون حمورابی پیش‌بینی شده است که هرکس به دیگری جرم مهمی را نسبت بدهد و نتواند آن را ثابت نماید، محکوم به مرگ خواهد شد ولی طبق ماده ۲ آن که در خصوص
جرم جادوگری است، وارد کننده اتهام، بلافاصله محکوم به مرگ نمی‌شود، بلکه برعهده متهم است که خلاف ادعای مدعی را آنهم با دلیلی که در عصر حاضر منطقی نمی‌باشد ثابت نماید. در توجیه علت آن اینگونه می‌توان
استدلال کرد که چنانچه در جرم موضوع ماده ۱ اتهام قتلی مطرح شده باشد
مسلماً فردی باید کشته شده باشد، اما مورد بزه جادوگری، قطعیت چندانی برای اثبات اتهام، وجود ندارد. کسی که متهم به قتل شده است
، می‌تواند بی‌گناهی خود را با اثبات اینکه هنگام وقوع قتل در محل حاضر نبوده
است و یا با معرفی قاتل ثابت نماید ولی اتهام جادوگری تنها با دستگیری
متهم در حین ارتکاب جرم (جادوگری) و یا در صورت وجود وسایل جادوگری
در دست متهم ثابت می‌شود و اثبات خلاف آن تنها از رهگذر قضاوت الهی امکان‌پذیر است.
در مورد فرو رفتن در آب رودخانه، این نکته قابل توجه است که رویه معمول
نزد سامی‌ها، بدینگونه بوده است که هنگامی که متهم در آب فرو رفته و در
حال غرق شدن بوده است، او را از غرق شدن نجات داده و بی‌گناهی او را اعلام می‌کردند ولی شناور ماندن متهم روی آب، دلیل مجرمیت او محسوب می‌شده و پس از بیرون آمدن از آب، اعدام می‌شد و حال آنکه در بابل
، غرق نشدن و سالم ماندن متهم، قرینه‌ای بر بی‌گناهی او محسوب می‌شده است.
۲-۱-۳- آشور: مجموعه قوانین آشوریها از ۳ لوحه تشکیل می‌شود
که تاریخ الواح مربوط به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد است. لوح اول متشکل
از ۶۰ ماده و ۲۸۲ خط، لوح دوم ۱۸ ماده و در رابطه با قوانین و مقررات مربوط به سرزمین و لوح سوم حاوی پاره‌ای مقررات ناقص، از جمله فروش غیرقانونی مال مرهونه است.
در لوح اول ماده ۴۷ آمده است که اگر یک مرد یا یک زن مرتکب
جادوگری شده و وسایل و تدارکات جادوگری در دست آن مرد یا زن
دیده شده باشد، اگر کسی اتهام جادوگری به آنان وارد نموده
دلیل و مدرک نیز ارایه دهد، آنکس که مرتکب جادوگری شده است، به مرگ محکوم خواهد شد.
در این ماده همچنین پیش‌بینی شده است که اگر مردی خود شاهد
جادوگری بوده و از زبان یک شاهد عینی نیز آنچه را که خود دیده است
بشنود، بنحوی که شاهد عینی تاکید کرده باشد که خودش ناظر جریان بوده است، در این صورت شاهد سمعی نزد پادشاه آمده و ماوقع را به او خواهد گفت.
۲-۱-۳- هیتی‌ها
Hittites مردمی از نژاد هندو اروپایی بودند که بین سده‌های بیستم
و دوازدهم پیش میلاد در آناتولی مرکزی (استان یوزگات ترکیه فعلی) مرز می‌زیسته‌اند و امپراتوری مقتدری را در آنجا بنا نهاده بودند.
در قوانین هیتی‌ها، جرایم به دو دسته تقسیم می‌شدند:
۱- جرایم مربوط به نظم عمومی.
۲- جرایم نسبت به افراد.
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
جادوگری که در زمره جرایم دسته اول محسوب می‌شدند[۲]، نزد هیتی‌ها دارای دو قسم بوده است: اول سمپاتیک (جادوی مبتنی براصل همبستگی) و دوم مسری به علاوه هریک از این دو قسم جادو برحسب انگیزه‌ای که برای آن اعمال می‌شده، به جادوی سیاه و سفید تقسیم می‌شده است.
آنها عقیده داشتند که هرکس یک جادوگر بالقوه است و تنها کلام کافی است تا نیروهای بد و خبیث را برانگیزد. در لوح دوم از مجموعه قوانین هیتی آمده است: که اگر کسی ماری را بکشد و در همان زمان، نام مردی را
به زبان آورد، مکلف به پرداخت یک مین نقره است و اگر یک برده مرتکب چنین عملی بشود، مجازات مرگ انتظارش را خواهد کشید.[۳] علت پیش‌بینی چنین مجازاتی و اصولاً جرم تلقی کردن چنین عملی این است که عمل مجرم،.
لعنت کردن مردمی که مجرم نامش را برزبان آورده، تلقی می‌شود.
در نظر بشر ابتدایی، مار یک طبیعت شیطانی داشته است که این عقیده در عهد عتیق نیز وجود داشته است و میتولوژی یونان نیز قویاً از آن حمایت کرده است. همچنین در بین عبری‌های قدیم و اعراب، اعتقاد به
طبیعت شیطانی مار به نحو گسترده‌ای وجود داشته و عمیقاً در روح مشرق زمین ریشه دوانیده است. در نظر بسیاری از اقوام ابتدایی، مار در ارتباط و معاشرت با رییس قبیله بوده و جزئی از روح پادشاه و در نتیجه، مالک و دارنده قدرتهای جادویی محسوب می‌شده است.
[۱] آشوری، محمد، عدالت کیفری از دیدگاه حموابی، نشریه موسسه حقوق تطبیقی، سال ۱۳۵۹، شماره ۷ ص ۴۳ و ۴۴
[۲] نجفی امرندآبادی، علی حسین، بادامچی، حسین، تاریخ حقوق کیفری بین‌النهرین، انتشارات سمت چاپ اول؛ ۱۳۸۳، ص ۷۲
[۳] همان منبع، ص ۷۲
-۴-۱-۷- حکم سحر از دیدگاه روایات
روایتی از اخبار مستفیضه[۱]، بر حرمت سحر، در نهج‌البلاغۀ مولا علی (ع) آمده که شیخ انصاری هم در کتاب مکاسب، در بحث نجوم آن را آورده است. آن روایت این است که امام علی (ع) می‌فرمایند:
«اَلمُنجَمُ کَالکاهِنُ وَ الکاهِنُ کالساحِر و الساحِرُ کالکافِرَ و الکافِرُ فی النّار».[۲]
منجم مثل کاهن است و کاهن مثل ساحر است و ساحر مثل کافر است و کالفر هم جایش در آتش دوزخ است.
در این روایت حضرزت امیرالمؤمنین (ع) ساحر را کافر دانسته‌اند و حکیم به کفر وی نموده‌‌اند.
حضرت علی (ع) چون آهنگ جنگ با خوارج کرد، یکی از اصحاب به ایشان گفت: «ای امیرمومنان، من از راه علم ستارگان می‌گویم که اگر در این هنگام به راه افتی، ترسم به مراد خویش نرسی»: امام (ع) فرمودند: «تو می‌پنداری
که می‌توانی ساعتی را نشان دهی که هرکه در آن هنگام به سفر رود، بدی به وی نرسد؟ و از ساعتی می‌ترسانی که اگر در آن ساعت، راه سفر پیش گیرد،
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
زیان وی را دربرخواهد گرفت؟ هرکه تو را در این سخن راستگویی
پندارد، قران[۳] را دروغ انگارد و در رسیدن به مطلوب و دور کردن آنچه ناخوش است و نامحبوب، خود را از خدا بی‌نیاز شمارد تو از آن کس که سخنت را به کار بندد، انتظار داری که تو را سپاس دارد و پروردگارش را به حساب نیارد، چرا که به
گمان خویش، ساعتی را به او نشان داده‌ای که در آن ساعت به وی سودی رسیده و از زیانی رهیده است. ای مردم! از علم نجوم بپرهیزید، مگر به آن اندازه که به وسیلۀ آن راز دریا و بیابان را بیابید[۴]، زیرا که این دانش شما
را به غیب‌گویی می‌کشاند و غیب را جز خدا نمی‌داند، منجم چون غیب‌گو است و غیب‌گو چون جادوگر و جادوگر مانند کافر است و کافر جایش در آتش است؛ پس با نام خدا به راه بیفتید»[۵].
یکی دیگر از اخبار مستفیضه: روایت اسحاق بن عمّار از قول امام صادق (ع) می‌باشد که ایشان از حضرت علی (ع) نقل فرمودند:
«مَن تَعَلَّمَ شیئاً مِنَ السِّحرِ قَلیلاً اَو کَثیراً، فَقَد کَفَرَ و کَانَ آخَرُ عَهدِهِ بِرَتِّهِ اِلاّ اَن یَتوُب»[۶]
اگر کسی از سحر، چیزی یاد بگیرد، کم یا زیاد، با یاد گرفتن سحر کافر می‌شود و اسلام و تعهد او به خداوند منقطع می‌شود، مگر اینکه توبه کند.
روایت دیگر، روایت سکونی از امام صادق (ع) است که از قول رسول خدا (ص)
نقل شده که پیامبر اسلام (ص) فرموده‌اند:
«ساحِرُ المُسلِمین یُقتَل وَ ساحِرُ الکُفّار لایُقَتل».[۷] اگر کسی از مسلمانان، سحر کند و ساحر شود، این ساحر مسلمان کشته می‌شود.
– حکم او قتل است- و اگر از کفار کسی سحر کند کشته نمی‌شود، بعد از رسول خدا (ص) پرسیده شد: «یا رسول الله (ص) لِمَ لایقتل ساحر الکفّار؟»
ای رسول خدا (ص) چرا ساحر کفّار کشته نمی‌شود؟ و ساحر مسلمان کشته می‌شود پیامبر فرمودند: «لأنَّ الشِرک اعظم من السحر»[۸]زیرا شرک گناهش بیشتر از سحر است؛ پیامبر (ص) دلیل آوردند که ساحر کفّار به جهت سحر، کشته نمی‌شود. چون شرکت گناهش از سحر اعظم است دلیل برکشته نشدن ساحر کفّار این است که:
اولاً- سحر مخالفت خداوند است ممکن با عمل می‌باشد اما شرکت مخالفت با خداوند از حیث قلب و عقیده است.
ثانیاً- وجه کشته نشدن کافر این است که عمل سحر در کافر موجب کفر ساحر نخواهد شد چون شرک گناهش از سحر است یعنی اگر سحر هم در اعمال کافر نباشد، به هرحال کافر مشرک است پس عمل سحر تاثیری
در کفر این کافر ساحر ندارد بنابراین سحر برایش کفرآور نیست و وقتی که سحر سبب کفر نشود به جهت سحر کشته نمی‌شود. اگر خواستند او را بکشند برای شرک او، وی را می‌کشند، نه برای سحرش، زیرا سحر در او سبب
کفرش نشده است، اما به خلاف مسلمان که اگر عمل سحر را مرتکب
شود، چون سحرش کفر می‌آورد، پس حکمش قتل است، البته با حکم حاکم شرع نظام اسلامی و با دستور وی چنین حکمی قابل اجرا می‌باشد. نتیجۀ روایات نیز این است که سحر عملی حرام است و کسی که عمل
سحر را فرا گیرد تا از طریق آن کار مردم را ببندد و به اصطلاح خودش، در جامعه غیب‌گویی کند و مردم را به جان هم بیندازد، عمل وی مطابق کفر است و جایش در آتش خواهد بود.
۲-۴-۱-۸ حکم سحر در فتاوای فقها و مباحث فقهی آن
در این قسمت، حکم سحر را در فتاوای فقهای شیعه بررسی می‌کنیم تا پیرامون مساله سحر، نظرات آرای فقها و مجتهدین را از دیر زمان تا کنون با دقت بیشتری مورد بحث قرار دهیم.
در حرام بودن سحر احدی از علما مخالفت نکرده، بلکه به اتفاق آرا سحر را همگی حرام می‌دانند.
مرحوم فخرالمحققین و مرحوم شهید ادّعا کرده‌اند که حرمت سحر از ضروریات دین است، لذا بیان شد که مرحوم فخرالمحققین فرموده، «و مستحله کافری»[۹]یعنی کسی که سحر را حلال بداند کافر است؛ این قید ضروری بودن حرمت سحر از جانب دین، کافی است حرمت کل چهار قسمی که فخرالمحققین ذکر کرده‌اند.[۱۰]
[۱] مستفیفه یا مستفیفن در اصطلاح علم حدیث خبری است که روات آن را در هر طبقه بیش از دو تن و به قولی زیادتر از سه نفر باشند ولی به حد تواتر نرسیده باشد که آن را مشهور نیز نامند
[۲] نهج‌البلاغه ترجمه سیدجعفر شهیدی، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۶۸ خطبه ۷۸ و بحارالانوار، ج ۷۹/ باب ۶۹/ ص ۲۱۱/ روایت ۷
[۳] نمل، ۶۵، قُل لَّا یَعْلَمُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ ، آن کسی که در آسمانها و زمینها است از غیب خبر ندارد به جز خداوند تبارک و تعالی
[۴] در حقیقت این سخن علی (ع) همان قول در صورت انعام آیه ۹۷ است.
[۵] نهج البلاغه، همان، خطبه ۷۹، ص ۵۸
[۶] شیخ حرعاملی وسایل الشیعه، باب ۲۵ از ابواب مکتسب به/ ج ۱۸، ص ۵۷۷، حدیث ۸
[۷] ثقه السلام کلیتی، کافی جلد ۷، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۹ ص ۲۷، روایت ۱، شیخ حرعاملی، قبلی، ج ۱۷، باب ۲۵، ص ۱۴۶
[۸] سند این روایت از، محمد بن علی بن الحسین باسنان عن السکونی عن جعفری بن محمد عن ابیه علیها السلام
[۹] فخر المحققین، همان منبع، ص ۴۰۵
[۱۰] چهار قسم منظور سحر، دعوت الکواکب،طلسمالت و عزایم است.
بلافاصله بعد از پرداخت موفق میتوانید فایل کامل این پروژه را با سرعت و امنیت دانلود کنید
اولین نفر باشید که نقد و بررسی ارسال میکنید... “سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان”
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
سحر و جادوگری در حقوق کیفری ایران و جهان
قیمت : تومان125,000
محصولات مرتبط با این محصول
اهدای اعضا پس از اجرای قصاص و حدود از دیدگاه فقه حقوق و پزشکی
تومان131,000اهدای اعضا پس از اجرای قصاص و حدود از دیدگاه فقه حقوق و پزشکی پایان نامه در مورد اهدا اعضا قصاص پروپوزال در مورد اهدا اعضا پس از قصاص
نقد وبررسی
نقد بررسی یافت نشد...